|
|
|
Engels Het Engels is genoemd naar de Engelse schaker Howard Staunton die deze zet speelde in zijn match tegen Saint-Amant in 1843 en in het eerste internationale schaaktoernooi in Londen in 1851. Pas in de 20e eeuw werd deze zet populair en het werd door Mikhail Botvinnik, Tigran Petrosian, Anatoly Karpov, Garry Kasparov en Viswanathan Anand gespeeld tijdens hun matches om het wereldkampioenschap. Het Engels staat bekend als een solide opening. Indien wit vervolgt met d2-d4, dan gaat het Engels over in het Damegambiet, Slavisch of Catalaans. Omgekeerde Siciliaan Wit heeft nu een omgekeerde Siciliaan, maar dan met een tempo meer. Bruce Leverett schreef hierover: "Het is logisch om het Engels als een omgekeerde Sicilaan te spelen, maar de resultaten zijn vaak verrassend. Hoofdvarianten in het Sicilaans komen overeen met obscure zijvarianten in het Engels en vice versa." De meest gebruikelijke voortzetting. Vier paarden variant De Vierpaarden variant kwam vaak op het bord in de partijen tussen Anatoly Karpov en Garry Kasparov. Omgekeerde draak Zwart gaat moedig in een Open Siciliaans met een tempo minder. Wit dreigt nu 7.Pxe5. Zwart dekt de pion op e5 zodat hij het paard op c6 kan spelen. Zwart maakt de stelling ingewikkeld. Na een eventueel a5-a4 krijgt hij het veld b3 voor zijn loper en tevens oefent hij druk uit op de pion op a3. Daarentegen is nu zijn pion op c7 achtergesteld. De meest gespeelde zet, wit dekt b3 en hij valt de pion op b7 aan. Een logische zet, wit verhoogt de druk over de c-lijn. Het paard dekt de pion op c7. Wit brengt zijn dame naar de koningsvleugel en hij verhoogt zijn controle over de witte velden, wat belangrijk is als hij f2-f4 speelt. Na 19.Pe2?! Lb3 20.Dc3 Dd7! wint zwart een pion. Wit vergroot zijn controle over het centrum, maar verzwakt hierdoor wel zijn eigen positie (M. Carlsen - V. Kramnik, Londen 2009). | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
