|
|
|
|
Het lamme bekertje
Schaakbeeld 15, zaterdag 12 juni 2010 |
|
|
|
Het heeft vleugeltjes en staat in mijn boekenkast. Het eerste en enige schaakbekertje dat ik in mijn bijna vijftigjarige schaakhistorie ooit gewonnen heb.
In het seizoen 2008-2009 werd ik eerste in de SMB-competitie van spelers die een elo-rating beneden 1500 punten hadden. Ik ben blij met dit glanzende blikken bekertje. Al is het pure kitsch en al schoot mijn dochter, toen ik er trots mee naar huis kwam, in een onbedaarlijke lach. Ik lachte laf en slap mee, had stiekem gehoopt op iets van een bewonderende blik. De reactie van mijn vrouw was niet veel beter, viel ook bitter tegen. Ze dacht dat het een prijsje van een voetbalreclame/actie was van Albert Hein. Maar goed, het zij ze vergeven. Het zijn tenslotte geen schakers en ze hebben de immense strijd voor deze kleine bokaal niet zelf aan den lijve ondervonden.
Ik geef overigens toe dat het een goedkoop bekertje is. Niet echt stevig. Twee weken na uitreiking begon het raar te doen. Het wankelde en ging een beetje scheef staan. Eerst dacht ik dat het kwam omdat ik het zo vaak uit de kast had gehaald, geshowd en getoond aan familiebezoek, neven en nichten, vrienden, buren, vrienden van de buren en volk dat bij mijn dochter of zoon op bezoek was. Teveel oppakken en weer wegzetten waardoor het voetje wat losraakte.
Het probleem zat echter dieper. Nader onderzoek leerde me dat het lam is. Het boutje, dat het geheel vasthoudt aan de kleine stenen sokkel, blijkt losgeraakt en dol. Het past nu niet meer goed op de schroefdraad. Mijn bekertje staat wel nog rechtop, bibbert alleen als je het oppakt. Je moet dat voorzichtig doen, en zeker niet van bovenaf, anders klettert het meteen in 3 stukken uit elkaar. Dit gebeurde van de week weer toen mijn vrouw de kast aan het stoffen was. Ze schrok toen het uit elkaar viel en keek met een angstige blik naar mij of ik het heel erg vond. Ik mopperde alleen een beetje. Ze weet niet dat het mij ook al een paar keer overkomen is. Ik repareer het ook weer snel door alle stukken op elkaar te schuiven. Zolang je het niet aanraakt merk je niks van het mankement.
Eerlijk gezegd ontroert het bekertje me door zijn invaliditeit. Het past in zekere zin bij mijn eigen beperkte schaakkwaliteiten. Het personifieert wat ik eigenlijk ook wel weet; Ik blijf een kleine speler die zijn best doet maar zelden glorieert in het spel, het wordt hooguit een klein beetje groots. Mijn bekertje geeft troost. Samen zijn we elkaar tot steun en met zijn tweeën (kruk en kruk) weten we ons staande te houden in de harde schaakwereld en strompelen we via vele nederlagen toch naar betere (overwinnings)oorden en naar hogere plekken op de elo-ranglijst.
Mijn wankele bokaal is opgegaan in de boekenkast, heeft zich daar inmiddels een vaste eigen plek toegeëigend en verworven. In het begin was het wennen, het goedkope glimmen ervan detoneerde met mijn sacrale kunstboeken. Maar net zoals in de moderne beeldende kunst heden ten dage alle stijlen door elkaar kunnen lopen, en daardoor verrassende beelden ontstaan, heeft het bekertje”, (deze "Kitsch-Fremdkorper") in mijn boekenkast een stille beeldrevolutie in gang gezet. Het staat naast een gesigneerde dichtbundel van een geliefd persoon en tegenover een uniek geïllustreerd boekwerk over het ontstaan van het alfabet.
De combinatie stoort me niet (meer). De stelling: "het moet kunnen" heeft zelfs een draai gekregen in de vorm van: "zo hoort het". Objecten die iets voor je betekenen horen bij elkaar, of ze nu esthetisch verantwoord zijn of niet.
Op dit moment (juni 2010) heb ik de play-offs-finale gehaald in mijn rating groep (<1550) van de SMB-competitie. Heel mooi. Ik zal er vol voor gaan en dat betekent zowaar uitzicht op een 2e beker. De finale gaat over 2 wedstrijden. Helaas heb ik afgelopen dinsdagavond de eerste partij verloren. Volgende week moet ik winnen en wordt duidelijk of mijn bekertje gezelschap krijgt of niet. Ik gun het hem van harte en als ik de finale win, krijgt hij een nieuw schroefje.
Frans
Volgende aflevering: Spaans
|
|
|
| |
|
|