Met 2 invallers vertrokken we op vrijdag 19 oktober naar Groesbeek om daar tegen het zeer sterke PION de 1e wedstrijd te spelen in de nieuwe SOS (SGS-OSBO-SBO) competitie, en wel in de 1e klasse. Tijdens het vervoer werd al rekening gehouden met een 7-1 nederlaag, al zouden we de huid duur proberen te verkopen (gemiddelde rating SMB: 1724; De PION: 1829). Maar zoals dat wel eens gebeurt liep het anders en werd het een zeer spannende match.
Als eerste was Geurt klaar: De partij Gijssen - Thijssen was een keurige partij van twee oudere heren. De opening was Orthodox Damegambiet waarin het evenwicht nooit verbroken werd, dus remise. Ik heb meer genoten van de strijdlust die in de andere partijen werd geleverd.
Zo, het eerste halfje was binnen. Het tweede volgde wat later: Henk leverde weer een degelijke remise af. Zo: het eerste punt was binnen. Eric die aan het 2e bord tegen Wopke Veenstra speelde moest echter het loodje leggen. Maar Jaap trok de stand weer gelijk: "Op het 7e bord bediende zwart zich van de Franse verdediging, via de Caro-Kann. Zwart speelde het vervolg enigszins passief. Iets wat je niet direct associeert met iemand die (uiterlijk) toch een beduidend jeugdiger uitstraling heeft dan zijn Nijmeegse tegenstander. In ieder geval kwam wit tot een optisch sterke koningsaanval die zwart verleidde tot het doen van een paar zwakke zetten waarna hij mat liep." Stand: 2-2
Toen onze 1e bordspeler ook nog een remise wist te bemachtigen begon het er vrolijk uit te zien. Pieter aan het woord: "Mijn partij tegen Leo Wijnhoven (rating 2020) had weinig om het lijf. Ik had mij van te voren voorgenomen om alles of niets te spelen, maar - mede ingegeven doordat hij een opening speelde die ik niet had verwacht en het feit dat mijn teamgenoten zicht zeer kranig weerden - besloot ik op zet 11 toch maar het remise-aanbod te accepteren." Stand 2,5-2,5
Bij mijzelf liep het ook niet slecht. Tegen Michel Auwens speelde ik met zwart een Franse partij. Vanaf de 12e zet kwam ik steeds meer onderdruk te staan na een verkeerde afruil. Maar na een foutieve torenzet van mijn tegenstander kon ik een stuk winnen met een tussenschaak. Hierna streed mijn opponent nog zeer slagvaardig verder, maar na een penning verloor hij ook nog een toren, waarna het spel uit was. Stand 2,5-3,5, we stonden zelfs voor met uitstekende vooruitzichten: nog 2 partijen waren bezig die voor ons niet slecht stonden.
Rolf belandde in een toreneindspel dat glad remise stond: "Ik speelde een interessante partij met wisselende kansen. Toen mijn tegenstander wat lang doorspeelde in remisestand (hij excuseerde zich ook, maar gezien de stand was het kennelijk nodig), maakte ik, ietwat geërgerd, misschien wel de grootste blunder uit mijn schaakcarriere. Ter lering en vermaak: Na Kf6-g7 stond het zo: Wit (Kg7, Ta4 en pion op g3), Zwart (Kh4, Tf8 en pion op a5). Na Tf5?? past slechts diep stilzwijgen."
Tsja. Volgens Tartakower is het belangrijkste in het schaak spel de fout. Dit doet me denken aan de bespiegelingen die Jan Hein Donner aan dit fenomeen besteed heeft: "De schaker, die zijn partij verloren heeft, wie zal hem beschrijven? Ik heb hem gezien, verstard op zijn stoel, het bord was al afgeruimd en de lichten werden gedoofd, maar hij kon zich niet meer bewegen, want hij had Da7+ overzien. Ik heb hem gehoord, in grove godslasteringen de verbrijzeling over zichzelf afroepende - onze woorden van troost wierp hij ver van zich want hij wilde niet meer leven- want hij had vergeten Lh3 te spelen. Van verre heb ik gestaan en met afgrijzen gadegeslagen, hoe hij bezwoer zich het mannelijk lid uit te zullen rukken, omdat hij Db6 had gedaan in plaats van Df6. Hier schieten woorden als berouw of wroeging tekort. Dit is iets waar geen woorden meer voor zijn." (uit: Spasski - Fischer door J.H. Donner, 1972; prismareeks 1558, pagin 104-105). Toch wil ik een woord van verontschuldiging uiten: Rolf was èn ziek èn jarig. Dan mag dit!
Nu hing alles af van de laatste partij: een vreselijke toestand voor beide spelers. Een situatie waarin niemand verzeild wil raken, zoals ik weet uit eigen ervaring. Win je dan wint je club, verlies je dan verliest je club, maak je remise dan speelt je club gelijk. De foto laat zien hoe de druk nog toeneemt: iedereen die klaar is staat om het bord heen en houdt de adem in. Blikken van verstandhouding worden over de hoofden van de betrokken spelers stilzwijgend uitgewisseld.
"Onze" Thom tegen de geduchte Theo Wijnhoven: "In een Engelse partij 1.c4 e5 kwam wit zeer gunstig te staan met een absolute hoofdrol voor de witte loper. Op de 41st zet speelden zowel wit als zwart onnauwkeurig, waarna wit de partij snel kon beslissen: 1-0. Ook na het betere 41... a4 zou wit uitzicht hebben gehad op een vol punt."
Zo konden we juichend naar huis met 4,5-3,5 in onze tas!
Henny Goverde
|
|
