Dinsdag 12 november speelde SMB 3 zijn tweede wedstrijd SOS competitie (thuiswedstrijd) en wel tegen Wageningen 4. Op de SOS website zag ik dat de diverse ratings van de spelers van onze tegenstander aan de zeer lage kant waren. Vanuit de speelpraktijk wist en weet ik dat je er lang niet altijd op kunt vertrouwen dat je dan tegen een zwakke opponent speelt. Toch proefde ik vooraf bij ons team en ook bij mezelf een gevoel van "die 2 matchpunten zijn wel binnen". Nou niet dus. Het werd een zeer pittige, uiterst spannende op- en neergaande schaakstrijd waarbij geen remises getolereerd werden en tot laat op de avond voluit slag werd geleverd. Een kort relaas wat er allemaal gebeurde.
We begonnen goed. Peter Groenewald wist in zijn partij tegen Marc Bruggeman aan het eind van de opening, zo rond de 14e zet, positioneel overwicht te verkrijgen. Hij attaqueerde op een goede manier de dame van zijn tegenstander en hij kreeg open lijnen. Een torenverdubbeling op de d-lijn kwam daardoor goed uit de verf en gaf Peter permanent overwicht. Hij veroverde vervolgens een stuk en vlak daarop kon hij mat geven. Prima gespeeld.
In de tussentijd hoorde ik Marinus Mulders remise aanbieden in zijn partij. Dat werd geweigerd. Marinus vertelde hoe de partij verliep: "In het begin ging het aardig gelijk op. Pas op de 26e zet maakte ik bij een aanval een verkeerde keuze waardoor ik een loper moest geven. Vanaf dat moment liep ik achter de feiten aan. Ik kreeg nog wel wat kleine tegenkansen en dacht terug te komen. Maar dat lukte toch niet. Ik heb het mijn tegenstander nog moeilijk gemaakt tot de 58e zet maar toen moest ik toch opgeven."
Na deze nederlaag volgde er kort daarnaar nog eentje. Paul van Deemen redde het niet tegen Sjoerd de Rave. Paul schudde zijn hoofd mistroostig toen ik hem vroeg wat over zijn verliespartij te vertellen. Er is niet zoveel over te vertellen zei hij, ik werd langzaam weggedrukt en kwam gewoon niet in mijn spel. Hij gaf me zijn notatiebiljet ter duiding. Dat heb ik geprobeerd te ontcijferen, maar aangezien dat niet lukte (onleesbaar en/of cryptisch) houden we het maar op zijn statement over de partij.
Dan de partij van Wilbert van Ham, die Erik Kastermans verving. Hierbij zijn commentaar op de gespeelde partij: "Toen mijn tegenstander e4 beantwoordde met d5 dacht ik: 'Leuk, dan zie ik Scandinavisch ook een keer als Witspeler.' Na het slaan van zijn pion en Pf3 besloot ik mijn pion met c4 te verdedigen. Toen ik na 15 zetten deze pionvoorsprong nog steeds had en mijn ontwikkelingsachterstand had goed gemaakt kreeg ik hoop op een goede afloop, die twee zetten later vervloog toen ik een stuk weggaf, of zoals de computer het zei: 'Throw away, one player was winning, but then blundered away.' Verlies dus in gewoon Nederlands."
 | | stelling na 16.Pa4 |
| |
|
Lucas de Jong (bord 2) speelde tegen Arnoud Roothaan. Hierbij het commentaar van Lucas: "Mijn tegenstander en ik speelden de opening wat slapjes en kwamen daardoor in een symmetrische stelling terecht. Arnoud maakte een fout waardoor ik zijn dame wist te vangen. In reactie daarop speelde hij echter een zet die de stelling scherp maakte waardoor ik lang moest nadenken hoe ik mijn voordeel kon vasthouden. Ik slaagde erin om een eindspel te bereiken dat gewonnen had moeten zijn. Twee stukken en 1 pion voor een toren. Helaas was er geen coördinatie tussen mijn stukken en omdat ik niet goed oplette en in tijdnood kwam, gaf ik een stuk weg waarna er ook direct geen houden meer aan was en ik verloor. De combinatie is op zich aardig om te laten zien, dus hierbij de stelling. Hier ging mijn tegenstander de mist in met het begrijpelijke 16... Le7 (?), waarop ik het sterke 17.Le5! vond. Zwart probeerde wat met 17... Pd4 maar ik bereikte in principe een gewonnen eindspel met 18.Lxc7 Pxc2 19.Txc2 Pd5 20.Txd5 Lxd5 21.Ld3 Ld8 22.Lxb6. De winst mocht dus helaas niet zijn."
Dan de partij van Eline Koch. Eline is de laatste tijd sterk aan het schaken. Gelukkig trok ze die lijn tegen Wageningen ook goed door. Ik heb geen commentaar van haar gehad/gekregen op de partij en er zelf niets van gezien. In ieder geval een heel belangrijke overwinning. We bleven daardoor nog een beetje in het spoor bij Wageningen. De twee resterende partijen (die van Valentijn aan bord 1 en van mijzelf aan bord 3) moesten hoe dan ook gewonnen worden om nog een gelijkspel eruit te halen. Ik speelde op het 3e bord een uiterst leuke, curieuze, spannende partij met een hilarisch slotakkoord.
Mijn tegenstander Leendert van de Waal had een opgegeven rating van 1035. Van die lage rating merkte ik echter niets. Hij gaf fiks partij en was een goede aanvalsspeler. Ik kwam overigens met zwart goed uit de opening en had dreiging met twee actief samenwerkende paarden. Dat buitte ik echter onvoldoende uit en gaf Leendert ruimte voor een koningsaanval met toren en loper en dame (op de achtergrond). Hij offerde de loper om die aanval gaande te houden. Het werd allemaal zeer gevaarlijk voor me en ik kroop door het oog van de naald. Ik wist gelukkig steeds de juiste verdediging te vinden in een mijnenveld. Tussen de 30e en 40e zet vonden vervolgens aan de lopende band (van beide kanten) combinaties plaats. Koffiehuisschaak op zijn mooist. Ik heb zelden zoveel wisselende, achtereenvolgende combinaties in een partij meegemaakt. Dan won Leendert een stuk, dan won ik er weer een terug. Altijd met verrassende zetcombinaties. Ik slaagde erin om zijn dame te vangen maar koos uit tactische overwegingen voor een torenwinst. Toen de ergste kruitdampen (zo rond de 40e zet) waren opgetrokken stond ik er plots goed voor en ik haalde opgelucht adem. Er was een dame-pionneneindspel (4 tegen 3 in mijn voordeel) op het bord waarbij ik twee verbonden vrijpionnen had. Mijn tegenstander had echter een redelijk ver doorgeschoven pion en mijn koning stond vervelend gepind. Hij bood remise aan. Gezien de teamscore en gezien mijn pion meer besloot ik door te spelen. Mijn tegenstander raakte ook in tijdnood, minder dan 3, 2 minuten. Ik koos voor de optie om steeds schaak te geven met mijn dame en daardoor de tijdsdruk bij hem te vergroten. A tempo werden van beide kanten deze zetten uitgevoerd (schaak, koning wegzetten, schaak, koning wegzetten, schaak, koning wegzetten, etc. etc). Bij de 51e zet gaf ik weer snel schaak met mijn dame. Leendert verzette a tempo meteen zijn koning. Op hetzelfde moment zagen we plots allebei dat hij mijn dame gewoon met zijn dame had kunnen slaan. Mijn dame stond in. We barsten alle tweeën meteen in lachen uit. Hij gaf meteen op want ik sloeg zijn dame die nu instond. Hoogstwaarschijnlijk was de partij in remise geëindigd als we beiden niet in die snelle zetritmes verzeild waren geraakt. Hoe dan ook, zeer blij met mijn winst. Het geluk was op mijn hand, al ben ik best wel trost op mijn goede scherpe verdediging in het middenspel van de partij.
Iedereen dromde nu rondom het eerste bord. Valentijn speelde hier tegen Koen Uitdehaag en moest per se winnen. Grofweg zag het er steeds tijdens de hele speelavond gelijkwaardig uit. Qua materiaal stond het, als ik me goed herinner, steeds gelijk. Rond 23.15 uur maakte de Wageninger een beslissende fout bij een afruil van stukken. Hij verloor een paard, tegen een pion. In het pionneneindspel hield Valentijn nog een stuk over (loper). Door dit stuk meer kon hij de vijandelijke koning in zetdwang brengen en vervolgens met de eigen koning de vijandelijke pionnen opsnoepen. Zijn tegenstander gaf op.
Einduitslag SMB 3 - Wageningen 4: 4-4. Ik geloof dat beide partijen vrede hebben met dit resultaat. Meer heeft er niet ingezeten. Het was een erg boeiende schaakavond.
Frans Drummen
|
|
