Donderdag 14 april vertrok ons team SMB 2 naar Arnhem om te spelen tegen ASV 5 voor de SOS competitie. Jan Kersten verving Wilbert van Ham die verhinderd was.
Het begon apart. We waren ongeveer een half uur bezig toen ik zag dat Rolf van Geel (bord 2) hoofdschuddend opstond. Gezien zijn lichaamstaal dacht ik dat hij verloren had. Niet dus. Hij had gewonnen. Hierbij zijn relaas van de partij: "Ik speelde met zwart tegen Bert Sigmond, een vriendelijke speler die ik nog kende van de Sleutelzet. Hij vertelde dat hij samen met een paar andere spelers naar ASV was vertrokken, omdat hun kleine clubje ter ziele was gegaan in coronatijd. Hij speelde een geweigerd Aljechin waarin ik vrij makkelijk spel kreeg. Na zo'n 12 zetten dacht ik met een eenvoudige opstoot van een pion in het centrum een stuk te kunnen winnen. Mijn tegenstander dacht ook dat het 'uit' was, en gaf meteen op. Het bleek een pijnlijke beslissing want hij verloor namelijk helemaal geen stuk. Er had een simpele verdediging ingezeten. In de analyse achteraf hebben we nog wat mooie wendingen bekeken, waaruit bleek dat remise de meer terechte uitslag zou zijn geweest." Rolf verder de hele avond slenterend door de zaal en meelevend met de rest (vaak hoofdschuddend).
Er gebeurde vervolgens een hele hoop op de andere borden. Pas tegen de klok van 22.30 uur kwam er tekening in het beeld. Eerst in mijn partij. Ik speelde met wit op bord 5 tegen Ko Kooman, een tegenstander die ik kende van toernooien en eerdere partijen. We begonnen zeer actief en bij beiden open spel. Bij de 38e zet overspeelde Ko zijn schaakhand. Hij zette een, op zichzelf bezien leuke, combinatie in gang (met een schaakvorkje), maar zag niet dat ik een aangevallen toren kon wegtrekken met een schaakje. Ik kwam de kwaliteit en een gezonde pion voor. De ASV-er kwam echter goed terug. Zijn overgebleven paard vorkte lustig verder. Zeker toen mijn beide torens en koning geclusterd raakten, kwam ik niet meer uit de vele vorkvarianten. Torenverlies tegen het paard. Toen wist Ko ook nog eens mijn pluspion te slaan. Het stond nu volkomen gelijk. Ieder koning, toren en 3 pionnen. Remise zou het wel worden.
Maar ik was getergd en uiterst gemotiveerd om te proberen alsnog mijn eerder "gewonnen stelling" terug te krijgen. Ik kreeg hulp van Ko. Hij verzuimde pionnen te ruilen toen het moest en toen hij bij de 59e zet wel pion ruilde was dat mijn inziens verkeerd. Mijn 2 overgebleven pionnen bleven namelijk verbonden en de zijne niet. Zo rond de 60e zet begon ik daardoor weer echt op winst te hopen en niet alleen vanwege verbittering over de weggegeven gewonnen stand. Bij de 61e zet van zwart Tf7 stond het volgende op het bord (zie diagram). Ik speelde nu: 62.Tc8 Kg7? (mijn koning kon nu binnendringen) 63.Kg5 Tf6 64.Tc7 Tf7 65.Txf7 Kxf7 66.Kf5 Kg7 67.Kg5 Kh7 68.Kxh5 Kh8 Even daarna gaf mijn tegenstander op. We stonden twee punten voor nu.
Minder goed verging het aan bord 4. De partij van Jan Kersten. Ik heb er heel weinig van gezien (alleen het laatste staartje). Wel hoorde ik van Rolf toen ik in de bar koffie ging halen dat Jan helemaal gewonnen stond. Helaas, dat beeld was aan het eind van de avond gekanteld. Zijn tegenstander was met zijn zware stukken de koningsstelling binnengedrongen, stukverlies of mat was onontkoombaar. Jan gaf, na zijn eerder gewonnen positie, gedesillusioneerd op en had geen zin meer om de partij verder toe te lichten. Het zij zo.
Aan bord 3 speelde Jan Aalbers tegen Herman de Munnik. Hier het relaas van Jan. "Ik trok ietwat overmoedig vanuit de opening ten strijde op de koningsvleugel. Zwart kreeg bij tegengestelde rokades tegenkansen op de damevleugel. De situatie was voor mij als witspeler zeer penibel, mijn aanval bloedde dood. Er dreigde een verloren partij. Maar in de stand na de 26e zet van mij koos mijn tegenstander in vrijwel gewonnen stelling het verkeerde pad." In plaats van 26... axb4 speelde Zwart 26... d4 (en opent hiermee diagonaal a2-g8) 27.Pg5 Lxg5 28.Txg5 axb4? 29.Dxf4 en het is uit. Zwart speelde nog even groggy en teleurgesteld door met 29... bxa3 30.Ka1 Dxg6 31.Dxf8 Txf8 32.Txg6 en hees toen de witte vlag. Heel mooie overwinning. Leuk en verrassend gespeeld door Jan.
Laat op de avond. Bord 6. Paul van Deemen stond een stuk achter en stond eigenlijk verloren. Omstanders gaven geen cent voor zijn stelling. Toen kwam het beste in Pauls schaakinstinct boven. Hij speelde gedurfd een centrumpion op, zijn tegenstander raakte ietwat de kluts kwijt en verzuimde zijn overwicht uit te drukken. Hij gaf Paul de enige, echt de enige kans om terug te komen door schaak toe te staan. Paul greep die kans en bleef met zijn dame de vijandelijke koning met schaak bestoken, her en der een pion oppeuzelend. Het speelde vanzelf. Dat leidde er uiteindelijk toe dat hij met zijn dame op een veld terecht kwam met dubbelaanval. Paul won een stuk terug. Vlak daarna gaf zijn tegenstander op vanwege de vrijpionnen die Paul nu achter de hand had.
Alleen Lucas was nog aan het spelen op bord 1. Zijn commentaar op de partij. "Ik speelde een superscherpe Koningsindische partij tegen Wilfred Jansz. Ik kreeg een goede stelling, maar in wederzijdse tijdnood maakte ik een verkeerde inschatting. Ik pakte een pion, maar had onderschat hoeveel activiteit zwart daarvoor zou krijgen. Tot overmaat van ramp zag ik daarna de belangrijkste dreiging (mat in 1) over het hoofd, maar anders was ik ook de kwaliteit kwijt geraakt. Na de partij haalde ik wel, maar het moet gezegd dat de ASV-er zijn tegenkansen goed waarnam."
Eindstand ASV 5 - SMB 2: 2-4. Inmiddels vier keer op rij gewonnen, de lift omhoog stopt zeker een keer. Maar het voelt wel heel lekker nu. Bij onze laatste wedstrijd volgende maand tegen de koploper ASV 4 wordt het niet makkelijk. Maar in deze flow kan alles.
Verslag Frans Drummen
|
|
