Vrijdag 5 mei vond het schaak-bevrijdingstoernooi plaats in Wageningen. Leuk toernooi en dit jaar gingen er 6 SMB-ers naar toe. Van de senioren Maarten Smit, Jetse Schoffelmeer, Lucas de Jong en ondergetekende. Van de jeugdspelers Mehmed Mahmud en Niek Hendriks. De laatste twee onder eigen escorte en vervoer van respectievelijk hun vader en oma.
In de auto van Jetse gingen we er naar toe. Het hele traject Nijmegen-Wageningen werd gebruikt om alvast in de schaakstemming te komen. Jetse en Maarten non-stop bezig met het hardop analyseren en doornemen van openingsvarianten.
In Wageningen aangekomen was het al een drukte van belang. Er waren een drietal groepen naar speelsterkte. De A-groep met een grootmeester en vele FM en Fide Meesters, de B-groep met een rating van ongeveer 1650 tot ongeveer 1850 en een C-groep onder de 1650. Maarten en Jetse speelden in A, Lucas in B en de 2 jeugdspelers en ikzelf in C. Er werden 7 partijen gespeeld, 17 minuten bedenktijd plus 5 seconden per zet.
Het leuke aan zo'n toernooi is dat je, zeker als je met een groepje aanwezig bent, ondergedompeld bent in een eigen afgesloten wereld waarin "alle ups and downs" voortdurend intensief beleefd worden. Er is altijd een verhaal over hoe de partij ging, leuke details over de tegenstander of voornemens voor de volgende partij.
Illustratief mijn C-groep waarin ik speelde. Het was een ratjetoe van spelers. Jeugdspelers (sommigen niet ouder dan 10 jaar), bejaarden, buitenlandse studenten, Oekraïense vluchtelingen, moeders van meespelende jeugdspelers, werknemers van de universiteit Wageningen, sterke clubspelers uit de regio, etc. De speelsterkte dus zeer wisselend. Zo'n mix van spelers vind ik persoonlijk erg leuk. Elke speelronde een andere, vaak leuke, connectie met je tegenstander. De echte beginners, de jeugdspelers, weten vaak door hun enthousiasme en dadendrang hun zwakke schaaktechniek te compenseren.
Een voorbeeld uit de 4e ronde. Tegenover mij een klein meisje van 10 jaar. Vlechtjes in haar haren, gelakte nagels in verschillende kleuren. Voordat de partij begint vertelt ze onbevangen en opgewekt dat ze dit weekend jarig is, dat ze morgen met 2 vriendinnen gaat bowlen en dat ze al heel wat bekers met schaken heeft gewonnen. Ze doet me erg aan mijn kleindochter denken die ongeveer even oud is en er ook zo uit ziet en dezelfde taal spreekt.
Ik win de partij. Wel enigszins schuldbewust. Mijn jeugdige tegenstandster staat de partij beter maar in het eindspel vergist ze zich door een stuk te pakken, te haastig te spelen en dan ziet ze dat daardoor een ander stuk verloren gaat. Ze wil dan met een ander stuk spelen maar aanraken is zetten, etc. etc. Ze verbeet haar teleurstelling toen ik haar daarop wees, duidelijk te zien. Later op de middag kwam ik haar weer tegen en toen ik haar vroeg hoe het daarna gegaan was vertelde ze trots dat ze nog 2 punten gehaald had, de spelvreugde spatte er van af. De kinderziel hoef je niet teveel te ontzien. Zo is er van elke tegenstander wel een leuke of aparte typering te geven, voor mij geeft dat de juiste schaakatmosfeer om een geslaagde dag te hebben.
Mijn mede SMB-ers deden het redelijk tot zeer goed. De 2 jeugdspelers Niek en Mehmed haalden ieder 2 punten. Goed voor zo'n eerste toernooi. Jetse en Lucas ieder 2 punten en ikzelf 3. Topper van het gezelschap was Maarten die in de sterke A groep 4 punten behaalde en een IM wist te verslaan. Met zo'n uitslag kun je thuiskomen.
Op de terugweg in de auto van Wageningen naar Nijmegen gingen Maarten en Jetse in sneltreinvaart nog eens alle gespeelde partijen uit hun hoofd afraffelen en na-analyseren. Met zijn vieren besloten we vervolgens de leuke en boeiende schaakdag af te sluiten met een etentje in Nijmegen. Gezellig, met Maarten en Jetse constant gebogen over hun smartphones, turend naar de overwinningszetten van Maarten over de IM.
Frans Drummen
|
|
