Zou het dan toch nog gaan gebeuren? Bij de aanvang van de KNSB-competitie zouden we proberen om een podiumplaats te bemachtigen. Maar gaandeweg de competitie in de Klasse 6C bleek dat er mogelijk meer in het vat zat. Zodoende stond SMB 3 bij het begin van de laatste ronde precies gelijk aan kop met Het Kasteel 2 uit Wijchen, waartegen we de laatste wedstrijd moesten spelen.
Zo trokken we op 23 maart naar Wijchen. Bij winst aldaar was een kampioenschap en een promotie een feit. Bij verlies zouden we 2e worden en bij een gelijkspel waren we afhankelijk van het resultaat aan het laatste bord. De wedstrijd werd een zinderende finale met alles erop en eraan!
Aan het 1e bord trof Josephine met wit een Siciliaan, kon een pion op d5 plaatsen die via een blokkade van pion d6 Zwart aardig wist te hinderen in de ontwikkeling. Na 1 uur had ze een mooi ruimtelijk overwicht gekregen. Gijs (bord 2) kreeg het Morragambiet tegenover zich (had hij net tegen ondergetekende nog tevoren kunnen oefenen) waarbij de pionwinst nauwelijks opwoog tegen een gevaarlijke aanval op f7 waardoor zijn zwarte loper zich niet kon ontwikkelen. Maar hij wist zich daar na een uur spelen mooi onder uit te draaien èn bleef zijn pluspion houden.
Op bord 8 ging het alras slecht: Max verloor al snel een stuk. Een oud euvel openbaarde zich: te snel zetten, waardoor het gevaar van onoplettendheid altijd op de loer ligt. Na 1 uur was de situatie uitzichtloos. Max bleef knokken, maar toen hij na 2 uur bedremmeld de kantine in kwam gelopen wisten we het al: 1-0 voor Het Kasteel. Het enige voordeel daarvan zou zijn dat bij een gelijkspel (4-4) SMB kampioen was.
Nu op naar zijn broer: Teun (bord 3) kreeg tegen oud-SMB-er Henk van den Berg een Scandinaaf te verduren met de Dd6 variant. Een minder bekende variant die soms nog door Nederlandse topspelers (o.a. Tiviakov) ten tonele gebracht wordt. Een lastig te bestrijden variant. Na 1 uur had Teun een solide stelling, die echter langzamerhand steeds minder solide werd. Zo kreeg Teun 2 dubbelpionnen wat kwalijke gevolgen zou kunnen hebben in het eindspel. Maar na 2 uur wist Teun 1 dubbelpion op te lossen en via een stuk- en dameruil Henk een dubbelpion te bezorgen. Na nog wat geschuif besloten beide spelers tot remise: 1,5-0,5. De eer van de familie was gered.
Wat was er intussen bij Oscar aan de hand? Na een ongebruikelijke f4 opening, kwam Oscar (bord 7) vrij goed te staan. Wat later kon hij dreigen met een koningsaanval. Na 2 uur sloeg zijn aanval niet door en raakte hij zelfs een kwaliteit kwijt. Er bleek na 2,5 uur geen houden meer aan en hij moest opgeven: 2,5-0,5.
Ook op het 4e bord kreeg SMB het zwaar te verduren. Mathias kreeg een Dame-pion opening met 2.Lg5 te verhapstukken. Na een uur kwam hij een stuk achter, kreeg te maken met binnendringende paarden, kon zich niet goed uit zijn gedrongen positie worstelen, streed dapper door, maar moest uiteindelijk het loodje leggen: 3,5-0,5. Ai, dat deed pijn.
Hoe zat het elders? Lukas (bord 5) speelde een soort Konings-Indisch (Catalaans misschien, wie zal het zeggen? Ik in elk geval niet) en kreeg ruimtelijk overwicht. Na een uurtje was er min of meer evenwicht in de stelling te zien. Maar het oud-SMB-lid Niels Radder zette een koningsaanval in gang met Dh3 en een paardmanoeuvre en na verdubbeling van zijn torens werd de druk voor Lukas steeds zwaarder. Charles, aan bord 6, kreeg intussen een goede stelling, een mooie ontwikkeling en kon ook nog een pion buitmaken. Al bleef de stelling positioneel in evenwicht.
Zo was de stand na 3,5 uur zwoegen 3,5-0,5 in ons nadeel. Maar met nog 4 partijen te gaan was nog van alles mogelijk. We moesten nog 3,5 punt bijeen zien te sprokkelen. Even inschatten, Gijs en Lukas stonden min of meer gewonnen, Met Josephine rekenen we altijd op een punt, dus kwamen we nog een halfje tekort. Daar kon Charles voor zorgen. Dan was het pleit beslecht. Zo bleven we (de analist, de captain en de teamleider) optimistisch. En zo met deze gedachte van hoop pendelden de 3 begeleiders zeer nerveus heen en weer tussen de kantine, de speelzaal en het toilet.
De finale: Josephine kon Zwarts koning zwaar onderdruk zetten en stond op den duur gewonnen. Toen de tegenstander, die zich knap verdedigde, ook nog in tijdnood kwam, werd het problematisch voor hem. Uiteindelijk werd de tijd een belangrijke factor en verloor hij door tijdsoverschrijding: 3,5-1,5. Nog 3 partijen: de spanning was te snijden.
Gijs had een goede stelling en 2 pionnen voorsprong. In het dame-eindspel wat ontstond verloor Gijs zijn pionnenvoorsprong. Maar met zijn dame + pion joeg hij zijn opponent (dame + 2 pionnen) de zenuwen op diens lijf. Met behoedzaam spel moest Gijs manoeuvreren om eeuwig schaak te vermijden en onderweg niet alsnog ten onder te gaan. De vrijpion van Gijs werd de witspeler noodlottig en hij verloor op tijd, al was hij al aan de verliezende hand, want Gijs zijn pion stond op punt van promoveren. 3,5-2,5.
Kon het nog? Nee. Lukas kwam steeds verder onder druk te staan, moest een kwaliteit teruggeven en verloor nog een pion. In het ontstane eindspel van twee verbonden pionnen tegen 1 pion van Lukas was het uitzichtloos. Dat werd 4,5-2,5. Restte nog Charles die in een toreneindspel zijn pluspion niet kon verzilveren, waardoor twee koningen overbleven. 5-3 werd de eindstand. Het sprookje was uit.
Het seizoen overziend moeten we constateren dat dit team te sterk is om in deze 6e klasse te blijven. Ondergetekende zal nog proberen een extra promotieplaats binnen te slepen. 48 partijen werden gespeeld met op 1 partij na alleen met jeugdleden. 31,5 punten werden gescoord: 65,6%. Dat betekent per wedstrijd met 5,25 punt. Al met al is een schitterend seizoen afgesloten.
Henny Goverde
|
|
