|
|
|
|
De ware liefhebber (1e aflevering)
dinsdag 19 november 2024 |
 |
|
|
Er is een categorie schakers die fanatiek, bevlogen en bijna continue met het spel bezig is. Elk willekeurig moment van de dag kun je ze uitdagen voor een partij. De analyse van een gespeelde partij is voor hen nooit af. Ze doen mee aan zowat elk toernooi, schaken intern en extern, nemen een week vrij voor het Tata schaaktoernooi en zijn niet weg te slaan van schaaksites. Ik heb het met andere woorden over "de ware liefhebber". In een maandelijkse column wil ik aandacht geven aan deze rasschakers. Hier de eerste column.
1. De mislukte uitbraak
Heel wat films zijn er al aan gewijd. Een clubje gevangenen die zich voorbereiden op een ontsnapping uit hun cel. Spannende films zijn dat. Als kijker word je meegenomen in de voorbereiding voor zo'n uitbraak. Alles moet kloppen; de afleiding van de bewakers, de tijdsplanning, het juiste uitbraakgereedschap, het slim uitschakelen van het alarm, het maken van een ontsnappingsgat in muur of plafond, etc. Je leeft mee met het desbetreffende boevengilde. Je hoopt dat het ze gaat lukken. Alles is in theorie perfect en minutieus voorbereid. De escape kan bijna niet meer mis gaan. En dan gaat het in zo'n uitbraakfilm toch mis en fout. Altijd door onverwachte en onnozele details. Zoals plots een nieuw dienstrooster van de bewaking of een ijzerzaag die breekt.
Ik stel een film voor met het volgende scenario. Ik zou hem graag gaan zien. Twee gevangen delen een cel. Beiden veroordeeld tot een jarenlange gevangenisstraf wegens diefstal, oplichting en fraude. Ze broeden al een tijd op een uitbraak. Het zijn intelligente boeven die slinks een boormachine, ijzerzaag en klimtouwen hebben weten te bemachtigen. Ze werken planmatig aan een uitbraak, schakelen boorspecialisten onder de andere criminelen in, overdenken elk detail minstens 2 keer. Ze regelen via illegale mobiele telefoons een plattegrond van de gevangenis waarop een reële ontsnappingsmogelijkheid via het riool te zien is. Last but not least weten ze een vluchtauto te regelen die hen voor de gevangenismuur opwacht. Alles strak in tijdschema vastgelegd en gecontroleerd. Dat planmatige werken komt niet uit de lucht vallen. Beiden boeven zijn hele goede schakers. Ze zijn gewend om vooruit te denken.
De dag van de uitbraak is aangebroken. Ze hebben over het strakke tijdschema goed gecommuniceerd met de wachtende vluchtauto. Precies om 3 uur 's nachts zullen ze met de klimtouwen over de muur komen. Dan slaat het noodlot toe. Op de tafel in hun cel staat een schaakbord met daarop de slotstelling van hun laatste partij. Er is nog niet geanalyseerd. Beide boeven vinden dat dat nog snel even kan. Helaas, die gedachte is in hun situatie fataal. Bij elke analyse horen namelijk varianten en die moeten allen ook "nog even" worden doorgenomen. De tijd verstrijkt, een goede analyse doe je niet zomaar. Je ziet steeds nieuwe mogelijkheden op het bord en die moeten gewogen worden. De fascinatie voor het vinden van de beste zet overheerst het hele denken. De tijd wordt vergeten.
Om 3.30 uur wordt op de klok gekeken. Te laat om de vlucht nog te wagen, het alarm gaat af, de vluchtauto verdwijnt in de nacht, een vloekende chauffeur. Het slotbeeld van de film: de gevangenen nog steeds gebogen over de stelling, een gecompliceerd eindspel van torens en pionnen. Het kan nog even duren...
Frans Drummen
|
|
|
| |
|
|
