|
|
|
|
SMB 2 SOS wint ook laatste wedstrijd
dinsdag 22 april 2025 |
 |
|
|
Zevenaar was onze tegenstander en moest er net als de rest aan geloven: wederom een overtuigende winst. Dat betekent de volle 14 matchpunten na 7 rondes. Van de 42 partijen in totaal verloren we er slechts 3 (27x winst en 12x remise).
Indrukwekkende cijfers dus waarmee SMB 2 SOS de zeer succesvolle campagne afsluit. Met nog wat leuke feitjes om dit verslag te beginnen:
- Zo bleef de helft van ons vaste team ongeslagen: Lucas scoorde 5,5 uit 6, zelf haalde ik 5 uit 6 en Frans hoefde met 3,5 uit 6 ook geen verliespartij te noteren.
- Eervolle vermelding voor Wilbert, die als enige speler alle 7 rondes de eer van onze club heeft verdedigd (en daarin 5 punten haalde).
- En ik wil teamcaptain Paul ook zeker nog even noemen, die een zeer verdienstelijke 4,5 uit 6 heeft gescoord. Grappig is dat zoon Jelle met precies dezelfde score is geëindigd.
Dank natuurlijk ook aan de vier invallers die ons de afgelopen maanden uit de brand hebben geholpen: Jos, Jan Kersten, Gijs en Charles. En zo is iedereen even genoemd. Goed, snel terug naar vorige week dinsdagavond in 't Hert. Die verliep namelijk als volgt. Paul was als eerste klaar: "Bij mij was het gehaktdag, met wit won ik het ene stuk na het andere. De tegenstander (Harm Lommers) gaf niet op en zat stiekem te hopen op pat. Ook dat doorzag ik, zodat ik de gewonnen partij snel kon noteren. 1-0 voor ons."
Daarna was het de beurt aan Frans om de stukken op de bergen. Hij vertelt: "Ik speelde met zwart tegen Milan ten Westeneind. In een klassieke Dame-openingsvariant ging het gelijk op. Na dameruil op de 24e zet zag ikzelf geen goede aanknopingspunten voor een succesvol vervolg. Ik wilde in ieder geval per se niet verliezen, daarom bood ik op de 27e zet remise aan. Werd gelijk geaccepteerd. Bij nader inzien en bij een analyseblik die Eric de Ridder gaf (hij stond toevallig net te kijken bij ons bord) had ik een kwaliteit kunnen winnen door zijn toren in te sluiten. Die mogelijkheid had ik echter overzien. Beetje spijt van het remiseaanbod, stond op het laatst toch iets beter bleek uit de analyse. Had door moeten spelen. Als troost; geen enkele partij extern verloren dit seizoen."
Zoals zo vaak schoten we uit de startblokken met een fijne voorsprong. Die bovendien door Wilbert uitgebreid werd: "Ik speelde met wit tegen Nico Döll. Terwijl ik dacht dat hij zetten verspilde, bleek hij gewoon de Pirc-opening te kennen en ik niet. Daarna speelden we een partij die alle kanten op kon. We speelden beiden op de winst en misten allebei mogelijkheden. Toen ik een kwaliteit voorkwam, had ik het gevoel juist slechter te staan. Uiteindelijk gaf een loperoffer me een matdreiging die de partij besliste. Pas achteraf bleek het offer niet solide, maar dat hadden we beiden gemist. Alles bij elkaar geen beste partij, maar wel een spannende."
Met bord 1, 2 en 3 nog onbeslist, hadden we aan een halfje genoeg voor een puntendeling, maar leek er veel meer mogelijk. Even leek het erop dat Jelle voor deze beslissing zou zorgen, maar dat liep net even anders. De hoofdrolspeler zelf blikt terug: "Deze keer mocht ik met zwart spelen tegen de kopman van Zevenaar 3 (Thomas van IJzendoorn). In een gelijkopgaande partij gebeurde er eigenlijk niet zoveel. Alleen had ik veel tijd geïnvesteerd om toch iets van voordeel te krijgen, terwijl mijn tegenstander voor mijn gevoel bijna alles a-tempo speelde. Rond zet 28 had ik eindelijk een klein voordeeltje gevonden, met iets minder dan 2 minuten op de klok koos ik voor een stelling met 2 pionnen meer en ongelijke lopers. Helaas, dit was waarschijnlijk remise. Als ik iets beter had gekeken en de pion een zet later zou pakken, konden de stukken in de doos. Omdat de teamwinst eigenlijk al binnen was, besloot ik door te spelen. Helaas heb ik hiervan geen notatie. Ik denk zo'n 30 zetten later had ik iets gevonden om in ieder geval nog iets te proberen, echter was er nog iets anders waar ik op dat moment even niet aan dacht: 'tik, tak, tik, tak'. En toen stopte de klok met tikken en konden de stukken alsnog in de doos."
 | | stelling na 26.g4?! |
| |
|
Een zeldzame tegenvaller dus voor ons, maar nog steeds een voorsprong van 2,5-1,5 met nog twee ijzers in het vuur. Zoals zo vaak was het Lucas die van zich liet spreken op het juiste moment. Dit heeft hij erover te zeggen: "Ik speelde aan het tweede bord tegen Ivo Olthof. Ik kwam prettig uit de opening en had de hele avond een fijne stelling om te spelen, hoewel er objectief nog niet zoveel aan de hand was tot een paar zetten hiervoor (zie diagram).
Mijn vorige zet is wat twijfelachtig. De loper heeft niet zo veel velden, maar Zwart kan iets als 26... Dd6 doen waarna er niet zo veel aan de hand is, al staat Wit nog wel prettig. Hij dacht echter met 26... Lxg4?? zijn loper te kunnen geven voor drie pionnen. Hij miste (waarschijnlijk door tijdnood) volledig dat mijn dame er na 27.hxg4 Dxg4+ tussen kon. Na 28.Dg3 Dxg3+ 29.fxg3 h5 30.Te7 slaagde hij er niet meer in om binnen een minuut een zet te verzinnen, waardoor in dit verloren eindspel zijn vlag viel. Daarmee scoorde ik het winnende punt, wat me bovendien de topscorerstitel van klasse 3D opleverde."
 | | stelling na 28.Tfh1 |
| |
|
Zelf was ik als laatste klaar. Ik speelde met zwart tegen Pieter van der Poel. Ook hier komt er een Pirc-opening op het bord. Na een dameruil staren onze pionnen in het centrum hevig naar elkaar, waardoor er daar maar beperkt ruimte is. Dan maar naar de vleugel moet Wit gedacht hebben, waar hij torens verdubbelt (zie diagram). Dat ziet er toch enigszins dreigend uit. Ik krijg een remiseaanbod en probeer in te schatten of ik er goed aan doe om dat aan te nemen. Deze zaken vallen me op: een kwetsbare witte e-pion (zeker als ik ooit zijn paard weg kan jagen) tegenover een potentieel zwakke d-pion van mij, de optie om via d8 en a5 gevaarlijk te worden met mijn loper, en een mooi veld voor mijn paard (f6) als mijn loper daar eenmaal weg is. Maar wellicht de belangrijkste observering: ik zie geen echte winstkansen voor Wit. Daarom besluit ik verder te spelen: 28… Ld8 29.Lg4 (die zet verwachte ik al, waar anders kan de loper heen?) 29... Txh2+ 30.Txh2 Pf6. En zo neem ik het initiatief langzaam over.
Al snel vallen zijn e-pion en d-pion ten prooi aan mijn paard. Wel verlies ik tussendoor mijn g-pion. Maar nu kan ik ineens met drie pionnen in het centrum gaan opstomen. Ondertussen dring ik met mijn loper zijn stelling binnen en geeft mijn toren op e8 de nodige support van achteren. Wit speelt nog even door, maar geeft uiteindelijk op omdat mijn e-pion te snel oprukt. Ook is er geen tegenspel mogelijk en zijn er te veel witte pionnen onverdedigd. Door de opgave sluit ik de competitie af met een welkome winst na 2 remises op rij. En winnen na het weigeren van een remise in een min of meer gelijke stelling (waarbij er flink wat hersenkracht wordt gevraagd om de stelling correct in te schatten en wellicht ook een beetje lef nodig is), is wat mij betreft een van de meest bevredigende manieren om te winnen.
Tijd om mijn teamgenoten op te zoeken voor een korte fotosessie met de beker. Zo konden we nog even nagenieten van de gehele campagne. Promotie naar de tweede klasse, waar we ongetwijfeld flink getest gaan worden. Maar dat is voor latere zorg. Iedereen bedankt voor de inzet en de goede teamsfeer. Ik heb met veel plezier de verslagen voor mijn rekening genomen.
Jeroen
|
|
|
| |
|
|
