zaterdag 29 november 2025

Gelijkspel SMB 2 tegen PION 2

Vrijdag 28 november vertrok ons team SMB 2 naar Groesbeek om de derde wedstrijd te spelen in de SOS competitie (2e klasse) tegen PION 2. Er waren een paar invallers nodig want Jeroen had plots 2 zieke kinderen thuis en Jelle had ook gezondheidsproblemen. Gelukkig 2 sterke vervangers, te weten Eric de Ridder en jeugdspeler Charles Peelen. De bordhiërarchie werd nu als volgt:
1. Eric de Ridder
2. Rolf van Geel
3. Charles Peelen
4. Wilbert van Ham
5. Frans Drummen
6. Paul van Deemen

In het wijkcentrum de Mallemolen, waar we speelden, heerste een leuke drukke schaaksfeer. PION 1 speelde ook en wel tegen UVS 2. In zo'n omgeving van gemotiveerde schakers verwacht je spannende, uiterst boeiende gevechten op het bord. Dat viel bij ons, in ieder geval het eerste 1.5 uur, toch tegen.

Ikzelf was al na een uur klaar. In een Reti-opening tegen Rene Slaa stond alles tamelijk vast en het heen-en weer geschuif van stukken leverde voor beide partijen niets op. Bij de 18e zet kwam zetherhaling op het bord. Aangezien zowel Rene als ikzelf geen duidelijke winstkansen zagen werd besloten tot remise. Bij de na-analyse in de barruimte kwam ook niet echt een andere optie tot leven.

Vlak daarna kwam Paul ook binnen en zei dat hij ook remise had gemaakt. Het was geen spetterende partij geweest. Hij speelde met zwart tegen Darwin van der Poll en in een standaard opening van e2-e4 kwam er plots een paard in het centrum waardoor een rokade bij Paul moeilijk werd. Door met de koning te manoevreren (naar voren en weer terug achter de pionnen) werd elke dreiging opgeheven. Er volgden van beide kanten nog wat neutrale voor de hand liggende "remisezetten". Dat werd het dan ook snel daarna.

Een paar minuten later kwam Rolf, samen met zijn tegenstander Wilbert Reynen, ook de barruimte binnen met een remise mededeling. In een scherpe opening, de 4 pionnen variant van Aljechin (p.s. later maar eens opzoeken hoe die eruit ziet) kwam Rolf vanwege zijn betere openingskennis goed in zijn spel. Hij kwam een sterke pluspion voor maar blunderde die op een gegeven moment zomaar weg, zonder compensatie. Rolf vertelde dat hij toen zo gedesillusioneerd was dat hij verder spelen op winst niet meer zag zitten. Vanuit dat psychologisch gevoel werd een gelijkspel de logische uitslag, ook al vanwege het feit dat zijn tegenstander een hogere rating had en in een vervolg-eindspel is dat vaak beslissend.

Volgens mij kwam pas daarna de eerste "echte partij" los en wel de partij van Eric aan het eerste bord. "In eerste instantie zou ik invallen aan bord 4 voor Jeroen, maar toen ook Jelle niet kon, werd ik gepromoveerd naar het eerste bord. Daar speelde ik met wit tegen Alexander Bouwman. Het werd een korte partij. In de diagramstelling heb ik zojuist 14.a4 gespeeld en hier dacht Alexander meer dan 20 minuten na, alvorens te blunderen met 14... Db6?? Ik had hier direct kunnen winnen met 15.e5!, maar ik zag het niet. Na 15.axb5 dacht Alexander opnieuw lang na en met 15... axb5? kreeg ik een tweede kans. Deze keer zag ik het wel en na 16.e5! dxe5 17.dxe5 gaf Zwart op."

En dan Wilbert. "Opnieuw een partij tegen een speler zonder rating in de SOS-competitie, dit keer op bord vier en speel ik met zwart. Na een verrassende opening die toch op bekend terrein terecht kwam zat de stelling in zet 12 muurvast. Ik forceer wat, dat wonderwel werkt, maar weet dan niet waar ik moet stoppen en in deze stelling (nadat 18.Pf3 is gespeeld) vind ik 18... Lc4 te passief en denk ik te zien dat na 18... Le4 19.Pxe4 dxe4 20.Pwhatever Dh4 leidt tot een aanval op de koningsvleugel. Die whatever was dus Pe5. De les is dat je nooit een 'Pwhatever' toe moet staan in het doorrekenen van een stelling. Ik kwam achter te staan en in de late uurtjes staat mijn tegenstander onder tijdsdruk een eeuwig schaak toe. Daar kwam ik goed weg: remise."

Als laatste was Charles nog bezig, gewikkeld op het laatst in acute tijdnood. Hier zijn verslag: "Ik speelde met wit tegen Henk Fleuren en kwam lekker uit de opening. Na een tijdje wist Henk toch een redelijk gelijke stelling te krijgen. De stand was toen 2.5-1.5 (p.s. dit klopt niet, het was Charles waarschijnlijk ontgaan dat we toen voorstonden) met alleen Wilbert en ik nog over. Omdat Wilbert toen een pion achterstond, leek het erop dat ik moest winnen en besloot ik maar op de koningsvleugel aan te vallen. Hierdoor kreeg Henk tegenspel op de damevleugel, een interessante stelling maar in hevige tijdnood blunderde ik mijn dame voor een paard en een toren. Omdat Wilbert nog remise wist te houden was een remise voldoende voor de winst. Helaas mis ik met 20 seconden een paardzet om zijn toren tegen te houden en verlies ik."

Eindstand PION 2 versus SMB 2: 3-3. Met deze stand valt te leven, Ik geloof dat het eindresultaat een redelijk evenwichtig beeld geeft. Tijdnood was de ene partij in ons voordeel (bij Wilbert) in een andere (bij Charles) in ons nadeel. De andere remisepartijen, geen van allen spectaculair, toonden terecht die uitslagen. De winst van Eric hielp ons aan het gelijke teamresultaat, dus hij was zeker "man of the match".

Frans Drummen