|
|
|
|
SMB AB redt het niet
woensdag 26 december 2007 |
 |
|
|
Het is een beetje een triest verhaal dat ik hier ga vertellen, toch moeten die er ook zijn: niet alles kan goed aflopen. Houd een zakdoek bij de hand en lees mee over de langzame ondergang van het AB-team in Baarn.
Op zaterdag 8 december zou de laatste kans zijn om ons te handhaven in de Jeugdcompetitie. Daarvoor moesten er drie matchpunten gehaald worden uit twee wedstrijden. Geen onmogelijke opgave, maar geizen de kwaliteit van de tegenstanders ook niet iets wat heel makkelijk te doen zal zijn.
Aan de voorbereiding lag het niet: iedereen werd keurig opgehaald door grote inspirator, teamcaptain en chauffeur Bram van den Berg, hoewel voor een bepaald persoon de toeter van Brams auto als wekker fungeerde, waardoor hij exact min 5 minuten had om zich aan te kleden.
Met drie frisgewassen en één iets minder frisgewassen gezicht begonnen we dus om 10:00 de strijd tegen Schaakmaat AB1. Ikzelf wist op bord één met wit niet veel te bereiken tegen Stefan Kuipers, zodat er binnen anderhalf uur de stand 0,5-0,5 ontstond. Hoewel dit niet een heel vrolijk verslag is, wil ik toch wel even de loftrompet blazen op onze sterspeelster Martine Middelveld. Als we allemaal zoals zij hadden gespeeld, had het seizoen er wel wat anders uitgezien. Ook in de partij tegen De Schaakmaat blonk ze weer uit. In de stelling hiernaast, met zwart tegen Tom Meurs, (stelling na 24. Te2) speelde ze het thematische, maar dan ook niet minder fraaie 24… Txf3, waarmee ze een kwaliteit offerde voor een pion, een sterk centrum, actief stukkenspel en een vernietigde zwarte pionnenstructuur. Ze gaf wit dan ook geen enkele kans meer. Het zal niet lang meer duren voordat haar tegenstanders niet alleen bang moeten zijn positioneel van het bord geschoven te worden, maar ook moet vrezen met dit soort geweld van het bord getimmerd te worden.
In de partij Roy van den Hatert- William Cornelies op bord drie werd het evenwicht nooit echt verbroken en een remise was volgens beiden terecht en wie ben ik om daaraan te twijfelen? Hoewel Dennis Jaheruddin dit jaar zich kranig geweerd heeft, ging het in zijn partij op bord vier tegen Kristianne Tempelman niet. Hij kreeg met zwart in een Ben-Oni te weinig tegenspel en werd gedwongen om een stuk te geven. Er gebeurde niets spectaculairs meer en daarom was 2-2 het resultaat. We bleven in de race, maar als we niet het risico hadden willen lopen van een vervelende indeling in de laaste ronde hadden we beter kunnen winnen.
In dit afscheid aan Baarn wil ik nog wel één plek noemen die een speciale plaats in mijn hart heeft gekregen: de plaatselijke Bakker Bart, waar we zoals altijd tussen de rondes door gingen lunchen. Daar beving een vreselijke waarheid Roy: de frikandelbroodjes waren uit het assortiment geschrapt, waar hij zichtbaar geroerd door was. Extra het vermelden waard was de broodjeskeuze van Bram, die optimaal genoot van zijn volkorenbroodje kaas door in er totaal een half uur over te doen. Zijn commentaar: “Ik krijg hem niet naar binnen.”
Terug in de speelzaal bleek dat we erg veel pech hadden: we werden ingedeeld tegen Zukertort 1, dat vijf matchpunten meer had en naar beneden werd ingedeeld. Het moet wel gezegd worden dat we ook wel erg weinig bordpunten hadden en dit ook wel een beetje te verwachten was.
Met gemiddeld 200 punten minder per bord was er geen reden tot veel hoop. Toch zag het er na een uur of twee best rooskleurig uit: ik stond misschien ietsje beter met zwart tegen Matthew Tan, Martine was bezig met een heldhaftige verdediging tegen Lody Kuling en Roy bewees dat hij niet zo emotioneel geschokt was door de afwezigheid van de frikandelbroodjes door een heel goede partij te spelen tegen Bram ter Schegget. Alleen Dennis stond echt minder door met wit een gedekte vrijpion op e3 toe te laten.
Je voelt de maar al komen. En inderdaad, het ging een stuk minder dan verwacht. Allereerst doordat ik op het moment dat ik mijn plusje kon vasthouden, een paar onbegrijpelijke antipositionele zetten deed. Ik vond het heel lastig om mijn tegenstander ongelijk te geven toen hij zei “Tsja, als je het zo doet, moet ik wel beter staan”. Met twee pionnen minder en een ruïne als stelling gaf ik op.
Op bord vier bij Dennis was het ook langzaam bergafwaarts gegaan: zijn tegenstandster dirigeerde pion e3 naar voren en toen hij promoveerde, was het mat. Roy wist het eindspel met twee pionnen meer(met wel een monsterlijk paard van zijn tegenstander) niet te winnen. Hierdoor stond het 2,5-0,5 en waren we uitgeschakeld.
En toch wil ik eindigen met een lichtpuntje: Martine wist het initiatief van haar tegenstander om te buigen naar een eindspel waarin zij zelfs iets beter stond, door enkele malen de enige zet te vinden. Toegegeven: het was ook een klein beetje geluk dat ze toen opeens een pion en later een stuk in de schoot geworpen kreeg, maar als ze de eerste aanval niet overleefd had, zou ze ook het eindspel niet bereikt hebben. Grote klasse dus: ze zal een erg goede TPR hebben en ook een sloot aan ratingpunten hebben gewonnen. Ze heeft ze allemaal verdiend en virtueel is ze vast allang weer aan de goede kant van de 2000-grens.
Met deze positieve noot eindig ik dit verslag. Het is wel een beetje cru dat dit ook meteen mijn laatste verslag voor de SMB-site zal zijn: volgend jaar ben ik te oud en officieel geen jeugd meer. Ik denk dat ik voor het hele team spreek als ik zeg dat het een leuk jaar was, waarin de prestaties een klein beetje tegenvielen. Aan de andere kant: er is weer een doel in zicht, SMB op termijn terug naar de Meesterklasse!
Bram van der Velden
|
|
| |
|
|
