|
Op 11 september was de eerste competitiedag voor onze SMB AB jeugd. Het vorig jaar zo succesvolle team bestaande uit Martine Middelveld, Mike Baardman, Lars Kurstjens en Roy van de Hatert toog vol goede moed naar Utrecht waar ze tegen Moira Domtoren moesten spelen. Op de heenreis werd al duidelijk dat ze hun tegenstanders al hadden bestudeerd, want iedereen wist precies welke rating die tegen ging krijgen. In ieder geval stond het voor iedereen vast dat Roy (geschatte rating 1600+) een punt moest pakken tegen een tegenstander met een rating van ca. 1100. Vanuit Druten via Nijmegen en Lent hadden we er al een hele reis opzitten toen we keurig op tijd in Utrecht arriveerden. Na wat handjes schudden en een zeer korte speech werd medegedeeld dat het eerste rondje koffie of thee van de thuisclub was, waarop bleek dat SMB spelers zeker geen dorstig volk is, niemand hoefde een consumptie. Toen een paar minuten later het assortiment werd uitgebreid met frisdrank bleek dat de SMB-ers inmiddels een behoorlijke dorst hadden gekregen en werd er druk gebruik gemaakt van de gratis consumptie (cola). 10 minuten voor de geplande starttijd werden de klokken ingedrukt. Roy -die zelf al niet tot de hele grote behoort- zag een ukkie tegenover zich plaats nemen die net boven het schaakbord uitkwam. Na een zet of 5 werd het Roy al duidelijk dat het spel op bord niet bepaald van iemand met een rating van 1100 was en zette Roy “de schakelaar om” naar een aanzienlijk hoger niveau. De eerste 20 minuten gebeurde er weinig spannends en was alles nog theorie. Op bord twee was Mike bezig om een fraaie aanval op te zetten. Op zich is daar niets mis mee, alleen heeft de tegenstander ook het recht om iets op te bouwen en is het wel handig om daar ook rekening mee te houden. Dit was Mike na 3 maanden vakantie blijkbaar even ontschoten en die zag zich ineens geconfronteerd met een Dame in zijn stelling die schaak gaf en ook nog twee stukken aanviel. Uiteindelijk kostte hem dit een Paard. Op dat moment kwamen Pieter en Bram binnen om “hun jeugd” aan te moedigen. Na een korte analyse van de stelling op het bord bij Mike was de deskundige mening van Bram “stukken kunnen weer in het doosje”. Inmiddels was al duidelijk dat de tegenstander van Roy zeker niet de verwachtte tegenstander was en hoorden we om ons heen wat kreten als “Nederlands kampioen bij de jeugd” en meer van dat soort bemoedigende opmerkingen. Bij Lars en Martine gebeurde lange tijd niets bijzonders, zei het dat Martine heel erg veel tijd gebruikte voor heel weinig zetten. Het speeltempo was 1,5 uur voor 35 zetten , daarna 30 minuten erbij. Na ongeveer een uur speeltijd was wel duidelijk dat Roy niet was opgewassen tegen het geweld van “het ukkie”. Als ik na het bijvullen van de parkeermeter terug kom blijkt ineens dat Mike kwaliteit heeft gewonnen en een Loper tegen een Toren heeft geruild. Volgens Mike een kwestie van goed spel, volgens “zijn collega’s” een kwestie van geluk, het zal wel weer in het midden liggen. Na 5 kwartier speeltijd is het voor Roy over en verliest hij de pot. Achteraf blijkt hij inderdaad gespeeld te hebben tegen 1 van Nederlands aanstormende zeer jonge talenten. Lars heeft inmiddels een klein plusje op het bord en ook Martine gaat goed, maar moet nog 24 zetten in 30 minuten! Na een kleine 2 uur speeltijd biedt de tegenstander van Lars remise aan. Mede gelet op de andere borden (nog nergens winst in het zicht) accepteert Lars dit niet. Mike heeft geen kans gezien om zijn kwaliteitswinst om te zetten in partijwinst en verlies de partij. Martine is inmiddels een offensief gestart en ziet kans om wat tijd in te halen waardoor ze nog 3 minuten voor 8 zetten heeft. Haar tegenstander ziet aankomen dat Martine er 30 minuten bij krijgt en besluit remise af te dwingen met drie x dezelfde stelling.
Lars is inmiddels in het eindspel aangeland met 1 pion minder en blijft verwoed partij geven, zijn tegenstander ziet dat Lars zijn 35 zetten tijdig haalt en heeft blijkbaar geen zin om de pot nog langer uit te spelen en vraagt tot ieders verrassing remise aan, die Lars na kort beraad aan neemt. We hebben verloren met 1-3 een uitslag die we niet hadden verwacht en aangezien we bij het schaken geen bondscoach hebben om de schuld te geven zullen ze denk ik toch bij zichzelf te raden moeten. En wie nu denkt dat de stemming hierna wel bedrukt zou zijn? We hadden nog een afspraak staan van het vorige seizoen (promotie!) dat ik op Mac Donalds zou trakteren en daar kwam ik dus niet onderuit. Na afloop ging Mike dolgelukkig bij MD de deur uit, want hij had een ballon geregeld. Je zult het niet geloven, maar ze hebben daar vanaf Arnhem tot Lent met z’n vieren ontzettend veel plezier mee gehad. Toen na een scherpe draai naar rechts Roy zo ongeveer bij Martine op schoot landde kon de pret helemaal niet meer op. Dus om nou te zeggen dat ze onder de indruk waren? Kees Baardman
| 
