"Er wordt alvast vooruitgeblikt op een kampioenschap in de 3e klasse," zo luidde het einde van het vorige seizoen. Een seizoen waarin SMB 4 degradeerde naar de 3e klasse, waarin het heel vaak nét niet was. Dat moet dit seizoen anders. De derde klasse, daar speelde ik vijf jaar geleden in, toen ik debuteerde in het externe team van Niels Radder, met verder onder meer Dorus, Yannick, Roel en Jan. Destijds waren we SMB 7 of 8, ik weet het niet eens meer. We vochten tot de laatste speeldag tegen degradatie, en met succes! De overwinning van Jan Aalbers tegen Dodewaard zal ik nooit vergeten. Nu is het vijf jaar later, maar spelen we gewoon weer in de 3e klasse. Oja, en we heten opeens SMB 3. Het team is veranderd, de ratings zijn hoger, en de doelstelling is aangescherpt.
Het seizoen begint met een thuiswedstrijd tegen Mook 2. Onmiddellijk moet ik denken aan het duel met Mook 1 vorig seizoen, waarin we zeer ongelukkig met 4,5-3,5 verloren. Op papier horen we een ruime zege te boeken vanavond, maar voor deze keer zal ik Maarten Ducrot gelijk geven: de Tour wordt niet gefietst op papier. De avond begint al slecht, wanneer ik als kersverse teamcaptain vijf minuten te laat verschijn, door pech met de fiets. Oscar heeft inmiddels de indeling al gemaakt, die gelukkig maar op twee borden afwijkt van mijn geplande indeling.
Helaas ben ik zelf wel onderdeel van die afwijking: waar ik op zwart had gerekend, moet ik nu met wit mijn kennis van de doorschuifvariant van het Frans oprakelen. Mijn laatste competitieve partij is ruim een half jaar geleden, en als een amateur speel ik veel te snel Lb5 en Dg4. Mijn tegenstander veegt mij eenvoudig van het bord. Gelukkig staat het dan al 1-0 voor ons door Rolf, onze eerstebordspeler. Het geklungel begint vervolgens bij Guus: net als in de laatste partij van vorig seizoen, geeft hij een gewonnen stelling in één klap volledig weg. Zoiets gebeurt soms, en met 1-2 is er nog steeds niks verloren. Oscar is inmiddels met bord en tegenstander verhuisd naar een andere tafel, maar staat er nog prima voor. Jan en invaller Jacques staan zelfs kwalitatief ruim voor, dus een overwinning is nog steeds mogelijk. Helaas blijkt raspessimist Rolf ("we gaan 4-2 verliezen, let maar op") weer eens gelijk te krijgen.
Allereerst hulde voor de tegenstander van Jan, die doorspeelt met een toren en paard achterstand. Jan raakt zijn dame aan, moet daar vervolgens (op aandringen van de toevallig toekijkende Eric) schaak mee opheffen, en gaat kansloos onderuit. Kan ook gebeuren, maar dat we twee partijen op zo'n manier weggeven voelt wrang. De tegenstander van Jacques is de lolbroek van Mook en biedt, met nog mat-in-1 in het vooruitzicht, remise aan. Gevolgd door bulderend gelach, helaas enkel van zijn kant, en een uitgestoken hand: 2-3. Oscar heeft inmiddels een fikse tijdsachterstand en kan het niet meer remise houden: 2-4.
Ik hoor het van meerdere teamgenoten: zelden hebben we zo'n onnodige nederlaag geleden als vanavond. De tegenstander van Jan biedt Eric een drankje aan en analyseert zijn partij ("ja, je stond toch wel wat beter"), Rolf loopt wat te mokken en vertelt verhalen over zijn zoontje, Guus drinkt bruinbier en vraagt zich af waarom het zo zoet is, ik bedank Jacques voor zijn invalbeurt, en dan gaat iedereen weer naar huis. De volgende wedstrijd is op 11-11-11, er kunnen gekke dingen gebeuren.
|
|
