Zou ook SMB 4, net als SMB 3 en SMB 2, deze week een mooie winstprestatie kunnen binnenhalen? We moesten naar Wychen, spelen tegen "de Kasteeljongens". Hun derde team, bestaande uit veel jeugdspelers, zou het ons knap lastig kunnen maken, maar onze wil om te winnen (na een nederlaag in de eerste ronde OSBO) was bij alle SMB spelers sterk aanwezig. We konden helaas niet in de sterkste teamopstelling spelen aangezien Geurt Gijssen ergens in Friesland iets met een schaaktoernooi moest regelen en ikzelf op vrijdagavond de jeugdafdeling van SMB aandacht wilde geven. Desalniettemin, de kasteelbestorming zou toch moeten kunnen lukken.
Gerard Eickmans en ikzelf reden met de auto, na de jeugdschaakavond, naar Wijchen. Benieuwd hoe onze jongens ervoor zouden staan. We kwamen hier tegen ongeveer 21.15 uur aan. In de hal van het wijkcentrum liepen we een druk pratende Willem Dentz tegen het lijf.
Moest hij niet achter het bord zitten? Had hij een plaspauze?
Nee dus, hij had helaas al op moeten geven. In een Italiaanse opening werd hij verrast met de klassieke aanval op de Koningspion en hij wist niet hoe hij die openingszetten had moeten beantwoorden. Althans niet op de goede manier. Na 10 zetten was de partij eigenlijk al gedaan. Niet echter Willems mopperende zelfverwijten. Deze hoorde je zowat de hele avond, in wisselende toonhardheid, in de zaal, gangen, barruimte en belendende percelen. Wel iemand dus die zich een bittere nederlaag aantrekt. Het kenmerk van de echte schaker.
Genoeg getreurd. Op de andere borden ging het grofweg gelijk op. Jan Schillings en Pieter van Groenestijn stonden optisch beter, Henny Goverde en Peter Groenewald gelijkwaardig. Alleen Evert Niessen had het moeilijk en stond slecht.
Rond de klok van 22.30 werden de patronen duidelijker. De jeugdspeler die tegen Evert speelde drukte door, Evert kreeg meer materiële achterstand en zijn schaakpositie werd op den duur hopeloos. De gezamenlijke krachten van de vijandelijke dame en toren op zijn koningsstelling werd te veel. Niet meer te houden. Evert was na de partij duidelijk: "Ik was eigenlijk al na 10 zetten weggespeeld en heb nooit tegenkansen gehad." Compliment voor de jeugdspeler.
Peter Groenewald trok ook aan het kortste eind. Hij stond eerst nog redelijk en een remise zou nog haalbaar kunnen zijn. Zijn stelling verslechterde echter langzaam maar zeker. Zijn tegenstander kon ver oprukken, te ver met zijn centrumpion en bleek helaas niet meer te stoppen voor promotie of anders torenverlies bij Peter. We stonden met drie nul achter.
Henny's partij. Hij stond een kwaliteit achter en moest even later zijn dame ruilen tegen toren en loper. Materieel ben je dan zo verzwakt dat het een kwestie van tijd is voordat je de eigen koning kunt omleggen. Dat deed Henny dan ook. In stijl overigens, met een langzaam uitgevoerde kantelbeweging van zijn pols, mooi om te zien.
Als team inmiddels verloren. De eer van SMB4 werd echter gered door Jan en Pieter. Aldus: Jan stond een stuk voor en wist dat positioneel steeds verder uit te buiten. Jan is een speler waar je niet met openingsboeken en schaakstudieboeken moet komen aandragen. Die wuift hij weg. Hij is meer een rechttoe rechtaan speler met een gezonde schaakintuïtie die bijvoorbeeld pionnen wegsnoept, slim ruilt, posities uitspeelt, tactische valletjes zet en dat soort zaken. Hij hield er in het eindspel een volle toren aan over. Het was nog wel weer even wennen voor Jan hoe je dan mat geeft (zie Stappenboekje nummers 1 en 2, Jan). Het eerste punt voor SMB was binnen.
Het tweede viel kort daarna te noteren. Pieter, die vanaf het prille begin beter stond, kwam twee en toen drie pionnen voor. Bovendien had hij meer tijd op de klok dan zijn tegenstander die al in tijdnood begon te geraken. Voorzichtig manoeuvrerend kwam Pieter tot een fraaie slotcombinatie die een loper zou winnen. Zijn tegenstander gaf op. Goed gespeeld van Pieter. Het schaakzelfvertrouwen van Pieter kreeg weer een opkikker. Eindstand: 4-2.
Wel twee bressen (partijoverwinningen) in de kasteeltoren maar de kasteelbestorming zelf is mislukt. Eerlijk is eerlijk, terugkijkend kan niet anders geconcludeerd worden dat het Kasteel verdiend gewonnen geeft. We waren afgelopen vrijdag niet sterk genoeg.
Frans Drummen
|
|
