Hoewel het even erop leek dat we met slechts vijf of vier spelers zouden moeten aantreden tegen Kasteel 4 (René was erg laat bij 't Hert en Oscar kwam zowaar op eigen gelegenheid naar Wijchen), konden we toch nog op volle oorlogssterkte aantreden tegen het op papier zwakste team van onze klasse. We werden allervriendelijkst ontvangen door Niels Radder, de teamleider van Kasteel 4. Klokslag 8 uur kwam Oscar onverwacht opdagen, gaf mij rustig een hand en nam zonder iets te zeggen plaats aan het vierde bord, waar hij met zwart Niels in bedwang zou moeten kunnen houden. De strijd kon dus beginnen.
Ikzelf speelde met wit een rustige Alapin Siciliaan tegen Mark Topper en kwam eigenlijk al snel in het voordeel. René was echter niet van plan om mij eerder te later winnen, want hij moest nog naar een feestje. Hij speelde met wit in een Italiaanse partij daarom scherp op de aanval en had al snel het beste van het spel. Ik zou zeggen een echte René partij dus, want zo heb ik hem al vaker zien winnen. Toen stukverlies onontkoombaar was, gaf zijn tegenstander op.
Daarna kwamen we al snel op 2-0 omdat mijn tegenstander geen zin meer had om een moeilijke verdediging te voeren. De eerlijkheid gebied te zeggen dat ik kort daarvoor damewinst had laten liggen, toen ik te snel mijn pion beetpakte, terwijl er een paardvork in de stelling zat. Ik was eigenlijk de gehele avond wat ongeconcentreerd. Naast ons speelde namelijk het jeugdteam Kasteel 3j tegen Veenendaal 4 voor het kampioenschap. Het jeugdteam van Kasteel blijkt fier aan kop te staan in de 3e Klasse 3C, waar onder andere ook SMB 4 in speelt. Mijn aandacht viel op een nogal klein kereltje van Kasteel 3j, met de mooie naam Dimitrios Loutragotis (Wim Dentz zal hem kennen). Mijn zoontje Hugo, die ook bij het Kasteel speelt, kent hem trouwens ook, omdat deze jongen van Griekse origine de ratinglijst bij de jeugd aanvoert. Als je op de site van het Kasteel kijkt, staan er ontroerende foto’s van piepkleine schakertjes die het opnemen tegen senioren van de club. Ik had wel te doen met zijn veel oudere tegenstander, want die werd ongenadig in de tang genomen door een toren en twee opstormende vrijpionnen op de koningsvleugel, terwijl hijzelf met zijn (vrije) centrumpionnen daar niets tegenover kon stellen. Toegegeven, ik had natuurlijk meer de partijen van mijn eigen teamgenoten in de gaten moeten houden, maar zo’n klein talent trekt toch de aandacht. Het is mooi om te zien om hem lange torenzetten te zien uitvoeren, omdat deze voor hem fysiek moeilijk uitvoerbaar zijn.
Terwijl zich dus naast ons een klein schaakdrama voltrok (Kasteel 4j won van de enige concurrent in de klasse 3C), wonnen Jan en Roel overtuigend hun partijen. Jan had een paard in het hart van de witte stelling gemanoeuvreerd, en won even later zowaar een vol stuk. Roel kwam drie pionnen voor te staan in een paard-eindspel en laveerde rustig naar zijn vierde winstpartij dit jaar. Jaap kwam nog goed weg, omdat zijn tegenstander een combinatie (die een stuk had kunnen opleveren) over het hoofd zag.
Met een tussenstand van 4½-½ was het de taak van Oscar om er een nog ruimere overwinning van te maken. Maar na een onzorgvuldige koningszet kwam hij in zwaar weer terecht. Een witte toren belandde op e8, waarna hij zich met opkomende tijdnood gedwongen zag om een stuk te geven voor wat vage tegenkansen. Oscar creëerde, inventief als hij is, zowaar nog twee vrijpionnen, maar maakte in vliegende tijdnood de beslissende fout door torenruil toe te laten. Niels Radder kon op die manier een verdiende overwinning bijschrijven. Het was een doekje voor het bloeden, want de degradatie is aanstaande voor Kasteel 4. Wij kwamen met deze overwinning op de mooie score van 9 punten. Ik ken nu nog niet alle uitslagen, maar als Doetinchem van Pion heeft gewonnen, is niettemin de beslissing om het kampioenschap in onze klasse al bijna gevallen.
Rolf van Geel
|
|