Op de Algemene Ledenvergadering had ik het idee geopperd om ook een snelschaak kampioenschap van SMB te houden. Op 28 april jongstleden kwam die langgekoesterde wens uit. Om het bestuur te ontlasten nam ik ook de organisatie voor mijn rekening. We hadden van te voren geen idee over het aantal deelnemers en daarom maakte ik in de voorbereiding een draaiboek voor 10 tot en met 36 deelnemers. Bijna alle aanwezigen deden mee, het toernooi stond alleen open voor SMB-leden, en zo kwamen we aan het zeer mooie aantal van 24 deelnemers. Dat is een droomaantal voor elke organisator die met poules wil werken. Kenners weten waarom Zwitsers niet geschikt is als je met voorronden en finales wilt werken en daarbij een eerlijke competitie wil garanderen. Op basis van de interne ratinglijst werden twee ongeveer even sterke 12-kampen samengesteld. Hierna volgden de finale groepen bestaande uit drie achtkampen. Aangezien Hans Klip met zijn rating van ongeveer 2350 ver boven de rest uit stak was de gemiddelde rating in poule A wat hoger. Enkele deelnemers vonden deze voorronde poule ook sterker bezet. Als we echter kijken naar de vorm van de dag en de resultaten optellen van de partijen tussen de deelnemers van beide voorronde groepen in de finale ronde, lijkt en tegendeel het geval te zijn: 16,5-21,5 in het voordeel van Poule B deelnemers.
De voorronde
In poule A wist de als eerste geplaatste Hans Klip zijn favorietenrol waar te maken. Gezien het ratingoverwicht van minimaal 450 punten per partij geen verrassing. Zelf bleef hij echter kritisch op zijn spel, en zo kennen we hem ook. Voor de verrassingen zorgden Hans van Leeuwen en Marinus Mulders. Eerst genoemde, slechts 13e op rating behaalde 9,5 uit 11 en plaatste zich daarmee ruimschoots voor de hoogste finale groep. De puntendeling was tegen Maarten Smit die derde werd. Marinus (rating 1520), wist te winnen van zowel Désiré (318 rating punten meer) als Jacques Ottenheijm (256 punten hoger genoteerd). Helaas moest Michel Droste zich na de 3e ronde terugtrekken. Zijn resultaten vervielen en dat kwam Désiré goed uit, want hij zag daarmee zijn nederlaag worden weggestreept en als gevolg daarvan zijn inspanningen beloond met een plaats in de hoogste finale poule. Jelle van Deemen werd op onderling resultaat verwezen naar de tweede groep.
Poule A eindstand na 11 ronden:
1. Hans Klip 11
2. Hans van Leeuwen 9,5
3. Maarten Smit 8
4. Désiré Fassaert 7,5
5. Jelle van Deemen 7,5
6. Marinus Mulders 6,5
7. Jacques Ottenheijm 4,5
8. Eric de Ridder 4
9. Valentijn Phijffer 3
10. Henny Goverde 2,5
11. Rob Lubbers 2
Michel Droste trok zich na 3 ronden terug en is niet in de stand opgenomen.
Poule B werd met 10 uit 11 een prooi voor Eric Maessen. Hij was wel zo reëel om toe te geven dat het aan enig fortuin niet ontbroken had. Bram Rijkschroeff werd zonder noemenswaardige problemen, al vond hij zelf van niet, tweede. Reuzendoder in deze groep was Willem Dentz. Hij boekte met zwart overwinningen op Hamoen Habibi (450 rating punten meer) en Peter Schut (394). Zelf kwam ik tegen mijn teamleider goed weg, nadat een dubbele aanval dame hem een toren had opgeleverd. En ik was nog zo gewaarschuwd! Al in de eerste ronde werd ik er op gewezen dat, zoals wel vaker blijkt bij dergelijke evenementen, de combinatie van organiseren en zelf (goed) schaken een lastige is. Met een stuk meer had ik echter het geluk dat mijn tegenstander zo gretig was met het claimen van een onreglementaire zet, dat hij niet wachtte totdat ik de zet had voltooid. Ik kon gelukkig het schaak nog pareren door mijn dame tussen te plaatsten en gedekt te houden, pfew... Ook hier werd de strijd om de vierde plaats, en daarmee een plaats in de topgroep, op onderling resultaat beslist. Rapidkampioen Jan Kasteel was de gelukkige ten faveure van Tony Hogerhorst.
Poule B eindstand na 11 ronden:
1. Eric Maessen 10
2. Bram Rijkschroeff 9
3. Pieter van Groenestijn 8
4. Jan Kasteel 7
5. Tony Hogerhorst 7
6. Hamoen Habibi 6,5
7. Peter Schut 4,5
8. Willem Dentz 4
9. Huub Jansen 3,5
10. Henk van den Berg 3
11. Roel Klein 2
12. Frans Drummen 1,5
Finale groepen
Slechts Bram wist Hans echt aan het wankelen te brengen. De vuile truc werd door de latere kampioen nog wel gezien, maar hij moest om erger onheil te voorkomen enkele positionele concessies doen. Bram wist echter niet te profiteren: remise. In de laatste ronde wist hij met een remise tegen mij de tweede plaats op te eisen. Zelf moest ik genoegen nemen met de laagste trede op het ereschavot. Jelle won in de tweede finalegroep al zijn partijen en bleef daarmee Tony ruim voor. Hamoen werd hier derde. Het podium van finalegroep 3 bestond uit Henny Goverde, Henk van den Berg en Huub Jansen.
Eindstand finalepoule 1 na 7 ronden:
1. Hans Klip 6
2. Bram Rijkschroeff 5
3. Pieter van Groenestijn 4
4. Eric Maessen 3,5
5. Désiré Fassaert 3,5
6. Maarten Smit 3
7. Jan Kasteel 2
8. Hans van Leeuwen 1
Eindstand finalepoule 2 na 7 ronden:
1. Jelle van Deemen 7
2. Tony Hogerhorst 5,5
3. Hamoen Habibi 4,5
4. Peter Schut 4
5. Marinus Mulders 3
6. Eric de Ridder 2,5
7. Jacques Ottenheijm 1,5
Eindstand finalepoule 3 na 7 ronden:
1. Henny Goverde 6
2. Henk van den Berg 5
3. Huub Jansen 4,5
4. Valentijn Phijffer 4
5. Roel Klein 3,5
6. Rob Lubbers 3
7. Frans Drummen 2
Met maar liefst 18 ronden op het programma was het een avond hard werken. Maar voor liefhebbers van het echte snelschaken een leuk evenement. De wedstrijdleider hoefde gelukkig maar één keer op te treden (bij de usual suspect), gelukkig was het geen moeilijke beslissing. De sanctie op het koning slaan was bij aanvang van het toernooi al toegelicht. Enig smetje was dat iemand uit finale groep 1 het nodig vond om, zonder iets te zeggen, tijdelijk van het strijdtoneel te verdwijnen voor een rookpauze (in een rookruimte in het gebouw). Hij wist daarmee het hele toernooi op te houden. Een vrij jeugdige deelnemer wist zich met niet al te veel marge te plaatsen voor de hoofdgroep en bestempelde finale groep 2 als "kneuzengroep". Met veel pijn en moeite wist hij vervolgens enige punten bij elkaar te spelen.
|
|
