Zaterdag 26 september ging het nieuwe seizoen van SMB van start met een thuiswedstrijd tegen Zevenaar. Het beloofde een zware wedstrijd te worden, vanwege een gemiddeld verschil in rating van ongeveer honderd punten. SMB was echter strijdbaar! Het eerste resultaat kwam vrij snel binnen. Op bord drie kwam Paul met zwart wat slechter te staan, en er werd na overleg met teamleider Jelle tot remise besloten.
Toen moest de strijd op de andere borden echter nog losbarsten. Zelf speelde ik op bord zeven, maar ik had mijn voorbereiding niet echt fatsoenlijk gedaan. Mijn tegenstander speelde de zetten in de opening erg snel, en ik moest zelf flink aan het denken. Mijn stelling was op zijn zachtst gezegd erg passief. Ik had het zwaar. Ik heb dus van de beginfase niet veel meegekregen. Op bord één en twee waren de ratingverschillen het grootst. Jelle (1) en Peter (2) leken een zware dag te krijgen. Jelle kreeg een opening waarin weinig gebeurde. Peter stond materieel gezien en qua structuur volkomen gelijk, maar iets zei me dat de stukken van de tegenstander veel meer controle hadden.
Op bord vier was Bram er in geslaagd het bord in de fik te zetten. Vanwege mijn eigen problemen ging ik maar niet te diep naar die stelling kijken, maar beide heren waren flink aan het rekenen. Op bord vijf had Christ een gelijke stelling, maar net als ik weinig ruimte om te manoeuvreren. Een sterk pionnencentrum drukte zijn zwarte stukken terug. Op bord zes was Maarten met wit zeer te spreken over zijn stelling. Alles was dichtgeschoven. De A-lijn was open voor Maarten, zwarts tegenspel op de koningsvleugel leek nergens toe te leiden, en de zwarte loper keek lekker tegen zijn eigen pionnen aan.
Op bord zeven speelde ondergetekende. Vrijwillig creëerde ik voor mezelf de spreekwoordelijke slechte loper op c8. Mijn tegenstander leek alle ruimte te hebben om het spel te maken. Dat vind ik altijd moeilijk, omdat ik zelf ook graag een beetje meespeel. Op bord acht speelde Jacques tegen de jongste speler van Zevenaar. Ze kregen ook een gelijke stelling.
De volgende fase brak aan, tussenstand: 2,5-1,5 voor SMB! Eerst het slechte nieuws: Christ was onder de druk bezweken. Gelukkig was Brams tegenstander ergens de draad kwijtgeraakt en had Bram zelf het hoofd koel gehouden in de tactische complicaties. In Jacques' partij was de zwarte dame op avontuur gegaan. Jacques wist dit af te straffen, waardoor de tussentijdse voorsprong ontstond.
 | | diagram 1: stelling na 27.Pe3 |
| |
|
Helaas was het vooruitzicht voor de rest van de middag niet zo rooskleurig. Jelle was op bord één een pion achter gekomen nadat hij geweigerd had dames te ruilen. Er leek weinig ruimte voor ontsnappingspogingen. Mijn eigen stelling leek iets te verbeteren (zie diagram 1). Iets later verloor ik echter een pion, en liet een rampzalige stap-tweetruc toe (zie diagram 2). Ik verdiende die dag niet meer dan een mooie nul te krijgen. Gelukkig was ik niet de enige in tijdnood. Mijn tegenstander liet me nog even hopen op meer.
|
 | | diagram 2: stelling na 31... g6? |
| |
|
Met een verwachte score van nul door Jelle en mijzelf moesten Maarten en Peter voor anderhalf punt zorgen. Het halfje bij Maarten was zo goed als zeker. Meer en minder kon eigenlijk simpelweg niet. Hoewel zwart een verschrikkelijke loper had, had wit een verschrikkelijk paard. Er stonden teveel pionnen in de weg, het paard kon niet meedoen. De moraal van die partij: zelfs paarden hebben open lijnen nodig! Remise werd besloten. Dus Peter moest doorspelen in een gelijke stelling.
Jelle kon geen wonder verrichten: een 2200-speler weet wel hoe hij een extra pionnetje moet uitmelken. Mijn tegenstander en ik overleefden de tijdnoodfase, en we kwamen terecht in een paardeneindspel met een pion achter. Ik maakte me op voor een flinke spartelsessie, maar ik maakte me eigenlijk geen illusie meer over de uitslag. Mijn humeur klaarde echter zienderogen op toen ik merkte dat mijn tegenstander meteen besloot een kwartier van zijn nieuwe kostbare halfuurtje te investeren. Hij had moeite met het bedenken van een plan. Als een rechtgeaarde smeerlap ging ik sneller spelen om hem onder druk te zetten. Dit vileine plan slaagde, en in een nog steeds verloren stelling, maar nu weer met luttele seconden op de klok voor de tegenstander bood ik remise aan. Dit werd grif aangenomen.
Het gelijkspel leek binnen, of was er nog meer mogelijk? Het mocht helaas niet zo zijn. Peters stelling was net als de gehele wedstrijd een achtbaan geweest. Nadat beide spelers kansen misten, zoals het in iedere goede partij gaat, trok Zevenaar aan het langste eind. Eindstand SMB - Zevenaar: 3,5-4,5
|
|