|
|
|
|
Spannende strijd in Wijchen
maandag 18 januari 2016 |
 |
|
|
Vrijdag 15 januari stond de wedstrijd Kasteel 3 (Wijchen) tegen SMB 5 op het programma 4e ronde OSBO. In het verleden altijd goed voor een spannende en levendige schaakavond. Teamsamenstelling SMB 5: Paul van Deemen, Jan Aalbers, Dolf Hofs, Henk Brouwer, Marinus Mulders en ondergetekende.
De wedstrijd tegen het Kasteel heeft wel iets extra's. Paul heeft jaren bij die club gespeeld, Niels Radder (1e bordspeler Kasteel 3) jaren bij SMB en vanwege toernooien (o.a. zomerschaken bij het Kasteel, Waalkadetoernooi SMB) zijn er goede en leuke contacten met o.a. Toine van Bergen, Ben van Cuyk en andere spelers uit Wijchen. Marinus werd ook bij binnenkomst door menigeen zeer hartelijk als oude bekende begroet. Met andere woorden het Kasteel is voor SMB een "geliefde" tegenstander. Gelijk daarbij de kanttekening dat we ook van deze tegenstander heel graag wilden winnen en beslist voor de volle 100% winst wilden gaan.
We gingen van start en het eerste 1.5 uur was er op de meeste borden een redelijk evenwicht, al stonden Marinus en Paul wel beter. Bord 2: Rond 22.00 uur zag ik Marinus zijn duim opsteken. Hij had gewonnen. Mooie opsteker als je met 1-0 voorkomt. Marinus had het volgens mij niet echt moeilijk gehad op het bord. Ik heb zijn partij niet goed kunnen volgen, teveel bezig met mijn eigen partij. Laten we het erop houden dat Marinus gewoon degelijk en goed gespeeld heeft.
Bord 3: Henk aan bord drie kwam met een remise uit de bus. Hij was er niet echt tevreden mee. Volgens zijn gevoel stond hij beter maar niet zoveel beter dat hij achter het bord een winstvariant wist te ontdekken. In de barruimte ging hij de partij achteraf analyseren met Jelle van Deemen die ons was komen supporteren. Henk vond het een leerzame analyse met Jelle. Winst was binnen handbereik geweest, maar hij had sommige zetten te vroeg en andere weer te snel gespeeld, waardoor zijn potentiele winstkans verdampte. Henk gaf zelf later nog commentaar op zijn partij. Elke schaker weet waar hij over spreekt. De praktijk is weerbarstig en ambitie om te willen winnen is vaak een valkuil. Hierbij het commentaar van Henk: "Ik had sinds Nieuwjaar niet meer geschaakt en ik dacht dat is nooit goed. Was bang dat ik zo aan de kant geschoven zou worden. Moet een beetje in de running blijven om een partij te kunnen spelen op een niveau dat ik wil handhaven. Die ervaring miste ik en heb toen vooraf even naar wat openingen gekeken en daar heb ik de zet die mijn tegenstander speelde (c6) gezien, maar niet echt bekeken. Dat irriteerde me en ik dacht dan maar stevig er tegenaan. De dame eruit en vlak daarna de toren. (Veel te vroeg kreeg ik later in de analyse te horen van de zoon van onze teamleider.) Toen ik toch een pion voor kwam, dacht ik: 'Nu ben ik op mijn niveau.' Een paar zetten later was ik mijn voorsprong alweer kwijt, zag niet hoe ik hem kon behouden. Dat had toch gevolg, dat ik een aantal zetten heel snel speelde, zonder er goed over na te denken. Na de zetten, die onder invloed waren van een op hol geslagen ego, was ik blij dat ik remise kon behalen. Thuis gekomen dacht ik: 'Ik schaak niet meer, het wordt toch nooit wat.' Daar ben ik al weer van hersteld, maar ik blijf het verbazingwekkend vinden, dat het schaken zulke processen bij mij teweeg kan brengen. Ook al heb ik een niveau, waarvan menig schaker zou zeggen, je speelt een beetje voor je plezier." Hoe dan ook, het halve punt was er toch weer een en de avond was nog lang.
Bord 1: Jan aan bord 1 had het vanaf het begin moeilijk. Niels Radder heeft de afgelopen jaren heel wat ratingpunten gewonnen en dat was aan zijn spel te merken. Jan hield het nog lang vol maar kreeg geen kans om zijn spel te ontwikkelen en werd langzaam maar zeker opgerold. Het verlies op bord 1 was enigszins ingecalculeerd.
Bord 4: De partij van Paul was echt een verhaal apart. Hij begon goed, kwam een pion voor, stond heel goed, toen weer lang remise-achtig en plots in het eindspel helemaal straal verloren. Ik zat naast hem en zag de ontwikkelingen op dat bord van hem met lede ogen aan. Het verliespunt calculeerde iedereen van SMB al zonder meer in toen we tegen de klok van 23.00 uur weer eens naar de stand keken. Zijn tegenstander Ben van Cuyk had koning, toren en twee verbonden vrijpionnen en Paul slechts koning en toren. Een wonder was nodig om overeind te blijven en remise te behalen. Om een lang verhaal kort te houden, het wonder vond plaats. Een wakende engel op de schouder van Paul tikte zijn tegenstander bij herhaling op het hoofd, verhaspelde zijn schaakbrein, fluisterde hem valse zetten in, zorgde voor acute schaakblindheid. Het hielp. De slechts denkbare zetten werden gedaan en Paul won 1 van de vrijpionnen terug en ik hoorde hem met stoïcijnse stem zeggen: "Ik bied remise aan." Dat werd geweigerd maar Paul met zijn engel waren nu op stoom gekomen en ze wisten ook de 2e pion te veroveren. Verbluft en paf, maar ook zeer blij, konden we het halve punt alsnog voor SMB noteren. "Hoe is het in mogelijk," hoorde je alom fluisteren.
Bord 6: Dolf Hofs ging in zijn partij lang gelijk op. Ik schatte in, tegen de klok van 23.00 uur, dat dat remise zou gaan worden. Toen ging er iets mis. Dolf was bezig met het ene plan (een loper geven tegen twee pionnen voor aanval) toen hij switchte naar een ander plan (welk was niet helemaal duidelijk). In die overgang van het ene plan naar het andere vergiste hij zich en verloor een stuk. Toen was de partij snel uit.
Bord 5: Ik speelde tegen Toine van Bergen. Tijdens het zomerschaak in Wijchen en tijdens verschillende snelschaaktoernooien hebben we al heel wat keren tegen elkaar gespeeld. Altijd spannend. Een lange officiële partij echter nog nooit en ik merkte al snel dat Toine in dit soort partijen gedegen en zijn beste spel laat zien. In een Siciliaanse partij (ik had wit) kwam hij zeker niet minder uit de opening, ook juist vanwege het feit dat ik verrast werd doordat hij die opening onconventioneel speelde, afweek van de standaard zetten. Ik had er geen goed direct antwoord op en, terwijl ik toch met wit speelde, kreeg geen initiatief. Na een aantal afruilen van paarden en lopers ontstond er rond de 30e zet een overzichtelijke positie op het bord. Beiden hadden we 7 pionnen, koning, dame en twee torens. Beide koningen wankel qua bescherming. Via een verdubbeling van mijn torens en een uitval van mijn dame wist ik plots een verschil te maken. Ik won een gezonde pion en vlak daarna nog eentje. Toine verzuimde een pion te pakken die ik vanwege tempowinst al had opgeofferd. Bij de 33e zet (het was toen al 23.00 uur geweest) kreeg ik groot voordeel doordat een van mijn torens zijn koningsstelling binnendrong. Er werd toch nog lang doorgespeeld, enerzijds omdat Toine lang ging nadenken, anderzijds omdat ik erg voorzichtig met mijn voorsprong omging. Ik wilde per se winnen en voorkomen dat ik mijn tegenstander een tegenkans gaf. Tegenkansen die altijd op de loer liggen als de zware stukken dame en torens nog in het spel zijn en er open lijnen op het bord zijn. Maar mijn voorzichtigheid bleek onnodig. Ik kon permanent schaak blijven geven en daardoor mijn positie steeds verder versterken en dat zorgde bij de 58e zet voor mat in 1. Erg blij met het punt en met het feit dat door de overwinning het team-gelijkspel werd behaald.
Terugblikkend; De eindstand 3-3 is terecht. Het is een goede afspiegeling van de geleverde strijd. We doen lekker mee in de bovenste middenmoot van de competitie-afdeling.
Slotadvies: Op de terugweg van Wijchen naar Nijmegen kon Henk er niet over uit dat Paul zijn partij nog remise had weten te houden. Hij vertelde dat hij normaliter in zo'n stand (de tegenstander heeft koning, toren, en 2 verbonden vrijpionnen tegen jij koning en 1 toren) altijd zou opgeven en niet verder zou spelen. Ik sloot me daarbij aan, jezelf niet langer kwellen. Paul vertelde dat hij altijd gewoon stug doorgaat in dat soort situaties, Je weet nooit hoe een koe een haas vangt. Blijkbaar dus een goede strategie. Vervolgens ontspon zich een discussie hoeveel procent van de spelers uit de 3e klasse OSBO nog moeite hebben met het schaakmat geven met koning en toren tegen koning. Altijd doorspelen als je in zo'n verloren positie terecht komt, want volgens persoonlijke inschattingen weet ongeveer 20% niet of zeer gebrekkig hoe je moet mat zetten. Kans op pat is dus reëel aanwezig. Wie weet vertaalt dit advies zich nog uit bij de volgende wedstrijd.
Frans Drummen
|
|
|
| |
|
|
